470. Dovlatov (2018)

Director : Aleksei German

Genre : Biography

Rating : 7.4/10

Country : Russia

Duration : 126 Minutes

🔸എഴുപതുകളിലെ സോവിയേറ്റ് യൂണിയനെ പറ്റി അത്ര നല്ല അനുഭവങ്ങൾ അല്ല ചരിത്രകാരന്മാർക്കും, അവിടെ ജീവിച്ച് പോന്നവർക്കും പറയാൻ ഉള്ളത്. വീഴ്ച ആസന്നമാണ് എന്നത് പരസ്യമായ രഹസ്യം ആയിരുന്നിട്ട് പോലും അത് തീർത്തും നിസ്സാരവൽക്കരിക്കും രീതിയിൽ ഒട്ടും ഗൗരവം നൽകാതെ നയങ്ങൾ എല്ലാം അതേപടി തുടർന്ന ഭരണ നേതാക്കളെ പഴിക്കാം ഒരു പരിധി വരെ, കാര്യ കാരണങ്ങൾ നോക്കാതെ ജനങ്ങളെ മുഴുവൻ രാഷ്ട്രീയത്തിലേക്ക് വലിച്ചിഴച്ചവരെ പഴിക്കാം, പ്രതീക്ഷ കൈ വിടാതെ അവസരത്തിനൊത്ത് കളം മാറ്റി ചവിട്ടാതെ വിസ്‌മൃതിയിൽ ആണ്ടുപോയ ഡോവ്ലറ്റോവിനെ പോലെയുള്ളവരെയും പഴിക്കാം. ഈ കാലഘട്ടമാണ് ചിത്രം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന വിഷയം.

🔸ഡോവലാറ്റോവ് കഴിവുള്ള ഒരു എഴുത്തുകാരനാണ്, അതിൽ യാതൊരു സംശയത്തിനും ഇടമില്ല. എന്നാൽ തന്റെ ജീവിത കാലയളവിൽ അർഹിച്ച അംഗീകാരം അയാൾക്ക് ലഭിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്ന കാര്യം സംശയമാണ്. സ്വതന്ത്രമായ രീതിയിൽ ഉള്ള അഭിപ്രായ പ്രകടനങ്ങളോട് അസഹിഷ്ണുതയോട് കൂടി പെരുമാറി ശീലമുള്ള ഒരു രാജ്യത്ത് ഇങ്ങനെ സംഭവിച്ചു എന്നതിൽ വലിയ അത്ഭുതത്തിന്റെ ഒന്നും ആവശ്യം ഉയരുന്നില്ല. ഡോവലാറ്റോവിന്റെ വാക്കുകളും അത് ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ആശയങ്ങളും പലർക്ക് നേരെയുമുള്ള ചോദ്യങ്ങളായി മാറുമ്പോൾ തീർച്ചയായും അയാൾക്ക് നേരെ വെല്ലുവിളികൾ ഉയരുകയാണ്, അപകടങ്ങൾ പതിയിരിക്കുകയാണ്.

🔸വളരെ ലളിതമായ രീതിയിൽ ജീവിതം നയിക്കുന്ന വ്യക്തിയാണ് ഡോവലാറ്റോവ്, തന്റെ ജീവിതത്തിൽ അയാൾക്ക് വലിയ ആഗ്രഹങ്ങൾ ഏതുമില്ല. എന്നത്തെയും പോലെ സ്വസ്ഥമായ രീതിയിൽ കുടുംബത്തോടൊപ്പം ഉണ്ട് ഉറങ്ങി ജീവിക്കുക, തന്റെ ജീവിതത്തിന് അർഥം നൽകുന്ന ഈ എഴുത്ത് മനസ്സിന് തൃപ്തി നൽകും വിധം തുടരുക, സുഹൃത്തുക്കളായ സഹ എഴുത്തുകാരോടൊപ്പം സമയം ചിലവഴിക്കുക, ചർച്ചകളിൽ മുഴുകുക, മകളുടെ ചെറിയ ചെറിയ ആഗ്രഹങ്ങൾ നടത്തിക്കൊടുക്കുക തുടങ്ങി വളരെ ചെറിയ ആഗ്രഹങ്ങളെ അയാളുടെ ജീവിതത്തിൽ ഉള്ളൂ. തന്റെ ശരീരത്തിലെ ജീവൻ നിലയ്ക്കുന്നത് വരെ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് പോവണം എന്നതാണ് അയാളുടെ ലക്‌ഷ്യം.

🔸മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച കാലഘട്ടത്തിലെ റഷ്യയെ ഏറെക്കുറെ അതെ അനിശ്ചിതാവസ്ഥയോട് കൂടി തന്നെ ചിത്രം അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്, ഡോവലാറ്റോവ് എന്ന എഴുത്തുകാരനിൽ ശ്രദ്ധ ചെലുത്തുമ്പോൾ തന്നെയും ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ റഷ്യയുടെ ഭാഗമായിരുന്ന, വിമർശനങ്ങളും വെല്ലുവിളികളും നേരിടേണ്ടി വന്ന അനേകം എഴുത്തുകാരുടെ കൂടി കഥയാണ് ഈ ചിത്രം. എഴുത്തുകാരനായതിൽ അഭിമാനം കൊള്ളുന്ന, എന്നാൽ ബാഹ്യ സമ്മർദ്ദത്തിൽ തന്റെ ചിന്തകളിൽ നിന്ന് വ്യതിചലിക്കാതെ കടന്ന് പോവുന്ന കഥാപാത്രം കൂടിയാണ് ഡോവലാറ്റോവ്. എഴുത്തിന് വേണ്ടി വ്യക്തി ജീവിതം വരെ പകരം നൽകിയ ടിയാന് അതിൽ കൂടുതലൊരു വിശേഷണം ആവശ്യമുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.

🔸കഴിവ് ഉണ്ടായിട്ടും, അത് ഉണ്ടെന്ന ഉത്തമ ബോധ്യം ഉണ്ടായിട്ടും, നിലകൊള്ളുന്ന ആശയങ്ങൾ ഒന്ന് കൊണ്ട് മാത്രം അംഗീകരിക്കപ്പെടാതെ പോവുന്നതിനെ ക്രൂരത എന്നതിൽ കവിഞ്ഞൊരു വാക്കിനാൽ വിശേഷിപ്പിക്കാനാവില്ല. ഈ അവസ്ഥയിലൂടെയാണ് നായക കഥാപാത്രം ഉൾപ്പെടെയുള്ളവർ കടന്ന് പോവുന്നത്, ഈ കഥാപാത്രം മത്സരിക്കുന്നത് പുറമെ ഉള്ള വെല്ലുവിളികളോടൊപ്പം ആത്മ സംഘർഷങ്ങളോട് കൂടിയാണ്, ഇതൊക്കെയാണ് ഈ ചിത്രം. ഡോവലാറ്റോവ് എന്ന ചിത്രം എല്ലാ വിഭാഗം കാഴ്ചക്കാർക്കും താല്പര്യം ജനിപ്പിക്കുന്ന ഒന്നല്ല, കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന വിഷയം ഗൗരവമായാണ് എന്നതിനോടൊപ്പം തന്നെ ഒരല്പം പതിയെ മുന്നേറുന്ന രീതിയാണ് പിന്തുടരുന്നതും. ഐഎഫ്എഫ്കെ പോലെയുള്ള വേദികളിൽ പ്രദർശിപ്പിച്ച ചിത്രം മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച വിഭാഗം ചിത്രങ്ങളോട് താല്പര്യം ഉള്ളവർ കാണാൻ ശ്രമിക്കുക.

Verdict : Above Average

DC Rating : 69/100

469. The Sisters Brothers (2018)

Director : Jacques Audiard

Genre : Western

Rating : 7.2/10

Country : USA

Duration : 122 Minutes

🔸കഥ : കൊമോഡോർ എന്ന ധനികനായ പ്രമാണിയുടെ കയ്യാളുകൾ ആണ് സിസ്റ്റേഴ്സ് ബ്രദേഴ്‌സ് എന്ന പേരിൽ കുപ്രസിദ്ധി ആർജിച്ച ചാർളിയും എലിയും. രണ്ട് പേരും സഹോദരങ്ങളാണ്, അതിന് പുറമെ തങ്ങളുടെ പ്രവർത്തി മണ്ഡലത്തിൽ മികവ് പുലർത്തുന്ന, കഴിവുള്ളവരാണ് ഇരുവരും. കൊമോഡോറിന് വേണ്ടി എന്തിനും ഇറങ്ങി തിരിക്കാൻ മടിയില്ലാത്ത ഇരുവരും ഹെർമൻ വാം എന്ന വ്യക്തിയെ കണ്ടെത്താനായി ഇറങ്ങി തിരിക്കുകയാണ്. കൊമോഡോറിന്റെ കൈവശം ഉള്ള അമൂല്യമായ എന്തോ വസ്തു വാം കൈക്കലാക്കി എന്നും അത് തിരികെ ലഭിക്കാനാണ് തങ്ങൾ പോവുന്നത് എന്നും ഒഴിച്ചാൽ ഇറങ്ങി തിരിച്ച ദൗത്യത്തിനെ പറ്റി വലിയ അറിവൊന്നും തന്നെ ഇരുവർക്കും ഇല്ല. ഈ യാത്രയിൽ അരങ്ങേറുന്ന സംഭവ വികാസങ്ങളും അതിന്റെ പ്രത്യാഘാതങ്ങളും എല്ലാത്തിനും ഉപരി അനിശ്ചിതാവസ്ഥയിൽ നിൽക്കുന്ന ഈ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ഭാവിയും എല്ലാം ചേർന്നതാണ് തുടർന്നുള്ള രണ്ട് മണിക്കൂർ ചിത്രം.

🔸സഹോദരങ്ങൾ ആണെങ്കിൽ പോലും തികച്ചും വ്യത്യസ്തരാണ് എലിയും ചാർളിയും, ഓർക്കാൻ ഇഷ്ട്ടപ്പെടാത്ത ഒരു ബാല്യകാലം രണ്ട് പേരിലും മുറിവുകൾ സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ കൂടിയും അതിനോടുള്ള ഇരുവരുടെയും സമീപനങ്ങൾ തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്. മൂത്തവനായ എലി ദുഖവും സഹനവും എല്ലാം ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാണെന്ന തിരിച്ചറിവിൽ എല്ലാം മറക്കാനുള്ള ശ്രമം ആണെങ്കിൽ ചാർളി ഇതിന് കഴിയാതെ മദ്യത്തിന്റെ വഴിയേ സഞ്ചരിക്കുകയാണ്, അയാളുടെ അച്ഛന്റെ അതേ വഴിയിലൂടെ. കൊല്ലിലും കൊലയിലും സഹോദരങ്ങളെ തോൽപ്പിക്കാൻ തക്ക കഴിവുള്ളവർ അധികം ഇല്ല എങ്കിലും, പ്രായം എലിയെ ബാധിച്ച് തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. ഒരു വേള എല്ലാം നിർത്തി സ്വസ്ഥതയിലേക്ക് നടന്ന് കയറാനുള്ള ആഗ്രഹം അയാളിൽ ഉടലെടുത്തിട്ടുണ്ട്, എന്നാൽ ചാർളിയുടെ കാര്യം വ്യത്യസ്തമാണ്. ഈയൊരു മനസികാവസ്ഥയിലാണ് സിസ്റ്റേഴ്സ് സഹോദരന്മാരെ നമ്മൾ കണ്ട് മുട്ടുന്നത്.

🔸പിന്നാമ്പുറം : ദി ബീറ്റ് ദാറ്റ് മൈ ഹാർട്ട് സ്കിപ്പ്ഡ്, പ്രൊഫെറ്റ്, ദീപൻ എന്നീ ചിത്രങ്ങൾ സംവിധാനം ചെയ്ത ജാക്വിസ് ഓടിയാർഡിന്റെ ആദ്യ ഇംഗ്ലീഷ് ചിത്രമാണ് സിസ്റ്റേഴ്സ് ബ്രദേഴ്‌സ്, എന്നാൽ ആ ഒരു വസ്തുത ഒരിടത്തും പോരായ്മയായി മാറുന്നില്ല എന്നതാണ് ചിത്രത്തിന്റെ വിജയം. പ്രധാന കഥാപാത്രങ്ങളായ സിസ്റ്റേഴ്സ് സഹോദരന്മാരായി ജോൺ റെയ്‌ലി, ജൊവാക്വിൻ ഫീനിക്സ് എന്നിവർ എത്തുമ്പോൾ വളരെ പ്രാധാന്യം അർഹിക്കുന്ന മറ്റ് കഥാപാത്രങ്ങളായി ജാക്ക് ഗില്ലെൻഹാൽ, റിസ് അഹമ്മദ് എന്നിവരും എത്തുന്നുണ്ട്. ഒരു വെസ്റ്റേൺ ചിത്രമാണ് സിസ്റ്റേഴ്സ് ബ്രദേഴ്‌സ്, മാസ്സ് എലെമെന്റ്സിനെക്കാൾ ക്ലാസ്സിന് പ്രാധാന്യം നൽകുന്ന ഒരു മനോഹര ചിത്രം എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം. ഒരു ആക്ഷൻ ത്രില്ലെർ ഒക്കെ പ്രതീക്ഷിച്ച്, ക്ലൈമാക്സ് ഷൊഡൗൺ ഒക്കെ മനസ്സിൽ കണ്ട് കാണാനിരുന്നാൽ നിരാശ തോന്നുമെന്നത് സ്വാഭാവികം.

🔸പോസിറ്റിവ്‌സ് : ജോൺ റെയ്‌ലി എന്ന നടൻ ഫീനിക്സിനും, ഗില്ലെൻഹാളിനും ഒപ്പം എത്തുമോ എന്നൊരു സംശയം സിനിമ കാണുന്നതിന് മുന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നു, അത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഴിവിനേക്കാളും മറ്റ് രണ്ട് നടന്മാരെ മനസ്സിൽ കണ്ട് കൊണ്ടുള്ള വെറും ബാലിശമായ ചിന്ത ആയിരുന്നെന്ന് ചിത്രം അവസാനിക്കുമ്പോൾ മനസിലായി. എല്ലാ കഥാപാത്രങ്ങളെക്കാളും ഇഷ്ട്ടം പിടിച്ച് പറ്റിയത് മൂത്ത ചേട്ടനായ ഏലി സിസ്റ്റർ തന്നെ, മറ്റ് കഥാപാത്രങ്ങളായ് എത്തിയ നടൻമാർ എല്ലാവരും മികച്ച പ്രകടനം തന്നെ പുറത്തെടുത്ത ചിത്രത്തിന്റെ ഛായാഗ്രഹണവും എടുത്ത് പറയേണ്ടി ഇരിക്കുന്നു. ചിത്രത്തിന്റെ നല്ല വശങ്ങളിലേക്ക് കടക്കുമ്പോൾ ഒരിക്കലും ഒഴിവാക്കാൻ പറ്റാത്തതാണ് അവസാന നാല്പത് മിനുട്ട്, വികാരങ്ങൾക്കും വൈകാരിക നിമിഷങ്ങൾക്കും പ്രാധാന്യം നൽകുന്ന ഈ ഭാഗത്തെ ഇമോഷണലി ഷാറ്ററിങ് എന്നൊക്കെ വേണമെങ്കിൽ പറയാം. അഴിഞ്ഞ് കിടന്ന നൂലുകളെ എല്ലാം കൂട്ടി കെട്ടിയ മികച്ച ക്ലൈമാക്സും ഒരു നല്ല അനുഭവമായി നിലനിൽക്കുന്നു.

🔸കാണണമോ വേണ്ടയോ : കാണാം, അല്ല കാണണം തീർച്ചയായും കാണണം. മികച്ചൊരു ചിത്രം തന്നെയാണ് സിസ്റ്റേഴ്സ് ബ്രദേഴ്‌സ്, ക്രൂരമായ രണ്ട് കഥാപാത്രങ്ങൾ സത്യത്തിൽ എത്രമേൽ നിസ്സഹായരായരാണ് എന്ന് ചിത്രം കാണിച്ച് തരും. ഇത്തവണത്തെ ഐഎഫ്എഫ്കെ പോലെയുള്ള വേദികളിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കുകയും മികച്ച പ്രതികരണങ്ങൾ കരസ്ഥമാക്കുകയും ചെയ്ത ചിത്രം ബോക്സ് ഓഫീസിൽ വൻ പരാജയം ആയിരുന്നു എന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും നിരാശ തോന്നി. ഒഴിവ് സമയത്ത് കാണാൻ ശ്രമിക്കുക, ഈ വർഷം കണ്ട ഏറ്റവും മികച്ച ചിത്രങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ ചേർക്കുകയാണ് സിസ്റ്റേഴ്സ് ബ്രദേഴ്സിനെ.

Verdict : Very Good

468. Bad Times At The El Royale (2018)

Director : Drew Goddard

Genre : Thriller

Rating : 7.5/10

Country : USA

Duration : 142 Minutes

🔸കഥ : കാലിഫോർണിയ, നെവാഡ എന്നീ സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ അതിർത്തിയിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഹോട്ടലാണ് എൽ റോയാൽ, അതിർത്തി എന്ന് പറയുമ്പോൾ റോയാലിന്റെ പാതി കാലിഫോർണിയയിലെ മറ്റേ പാതി നെവാഡയിലും ആണ് ഉള്ളത് എന്ന് കൂടി പറയാം. ഓഫ്‌സീസൺ കാലഘട്ടമാണ് ഇപ്പോൾ, അധികം തിരക്കോ ബഹളമോ ഒന്നും തന്നെ ഇല്ല, അങ്ങനെ കടന്ന് പോയിക്കൊണ്ടിരുന്ന ദിവസങ്ങളിൽ ഒന്നിൽ ഹോട്ടലിലേക്ക് നാല് താമസക്കാർ എത്തുകയാണ്. ഒരു പള്ളീലച്ചൻ, ഒരു ഗായിക, ഒരു സെയിൽസ്മാൻ, പേര് വെളിപ്പെടുത്താത്ത ഒരു യുവതി എന്നിവരാണിവർ. കാഴ്ചയിലും പെരുമാറ്റത്തിലും സ്വഭാവത്തിലും സംസ്കാരത്തിലും എല്ലാം തികച്ചും വ്യത്യസ്തരായ ഈ അഞ്ച് പേർക്കും അന്നേ ദിവസം അവിടെ എത്തിച്ചേരാൻ ചില കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു, വ്യക്തമായ ചില ഉദ്ദേശങ്ങളും. ഈ കാര്യ കരണങ്ങളിലേക്കാണ് രണ്ടര മണിക്കൂറിനടുത്ത് ദൈർഘ്യം ഉള്ള ചിത്രം പിന്നീട് കടന്ന് ചെല്ലുന്നത്.

🔸പിന്നാമ്പുറം : വേൾഡ് വാർ സെഡ്, മാർഷ്യൻ, കാബിൻ ഇൻ ദി വുഡ്‌സ് എന്നീ ചിത്രങ്ങളുടെ പിന്നണിയിൽ പ്രവർത്തിച്ചിട്ടുള്ള ഡ്രൂ ഗൊദാർഢ് ആണ് ബാഡ് ടൈംസ് അറ്റ് ദി എൽ റോയാലിന്റെ സംവിധായകൻ, ഈ മുൻകാല ചിത്രങ്ങൾ കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന എന്റർടൈൻമെന്റ് വാല്യൂ ഉള്ള ഒരു ചിത്രം തന്നെയാണ് ഇതും. ഇനി സ്‌ക്രീനിന്റെ മുന്നിലേക്ക് വരികയാണെങ്കിൽ ജെഫ് ബ്രിഡ്ജസ്, ഡകോട്ട ഫാനിങ്, സിന്തിയ എരിവോ, ജോൺ ഹാം, ക്രിസ് ഹെൽമസ്വർത്ത് തുടങ്ങി പ്രതിഭാധനരായ ഒരുപിടി മികച്ച അഭിനേതാക്കളും ഈ സിനിമയുടെ ഭാഗമായിട്ടുണ്ട്. ടാരന്റിനോ ചിത്രങ്ങളുടെ ഒരു വൈബ് ബോധപൂർവ്വമോ അല്ലാതെയോ ഈ ചിത്രത്തിലും കടന്ന് കൂടിയിട്ടുള്ളതായി കാണാനാവും, പ്രത്യേകിച്ചും ഹെറ്റ്ഫുൾ എയ്റ്റ് എന്ന ചിത്രം കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ, അതിലേക്ക് കൂടുതൽ കടന്ന് ചെല്ലുന്നത് സ്പോയിലേർ ആവും എന്നതിനാൽ ഒഴിവാക്കുന്നു.

🔸പോസിറ്റിവ്‌സ് : ഈ വിഭാഗത്തിൽ ആദ്യമേ തന്നെ പറയേണ്ടത് ചിത്രത്തിന്റെ കാസ്റ്റിംഗ് മികവാണ്, ജെഫ് ബ്രിഡ്ജസിനെ പോലെയൊരു നടനെ ചിത്രത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്നത് പോരാതെ ആ കഥാപാത്രത്തിനും ചുറ്റുമുള്ള മറ്റ് കഥാപാത്രങ്ങൾക്കും വ്യക്തമായ ബിൽഡ് നൽകാൻ സംവിധായകന് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്നത് എടുത്ത് പറയേണ്ടി ഇരിക്കുന്നു. ആദ്യ മുപ്പത് മിനുട്ടുകളിലെ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ സംഭാഷണങ്ങളിൽ കൂടി തന്നെ ഒരു നല്ല ചിത്രം ഇവരെ കുറിച്ച് സംവിധായകൻ നൽകുന്നുണ്ട്. സിന്തിയ എരിവോ എന്ന നടിയുടെ ഡാർലിൻ എന്ന കഥാപാത്രത്തെയും എടുത്ത് പറയേണ്ടി ഇരിക്കുന്നു, തുടക്കത്തിൽ ഈ കഥാപാത്രങ്ങൾക്കും കഥയ്ക്കും ഒപ്പം ചേർന്ന് നിൽക്കാത്ത ഒന്നെന്ന പ്രതീതി നൽകിയെങ്കിലും ചിത്രം കഴിയുമ്പോൾ ഈ തോന്നൽ എല്ലാം ഇല്ലാതാക്കാൻ അവർക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഇതോടൊപ്പം പ്രതീക്ഷിച്ച വഴിയേ പോകാത്ത കഥാ ഗതിയും മികച്ച ദൃശ്യങ്ങളും ചിത്രത്തിന്റെ പ്ലസ് പോയിന്റുകളാണ്.

🔸നെഗറ്റിവ്‌സ് : മോശം എന്ന് അനുഭവപ്പെട്ട അധിക കാര്യങ്ങൾ ഈ ചിത്രത്തിൽ ഇല്ല എങ്കിലും തോന്നിയവ ഒരല്പം ഗൗരവം അർഹിക്കുന്നത് തന്നെയാണ്, ആദ്യമേ തന്നെ കഥ പോവുന്ന വഴിയേ പോയാൽ നമ്മൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന രീതിയിലൊരു സർപ്രൈസ്/ മാരക എൻഡിങ് ചിത്രത്തിന് ഇല്ല. അവസാന ഇരുപത് മിനുട്ട് വരെ അത് പോലെ നിലനിന്ന പ്രശ്നങ്ങളെല്ലാം പിന്നീട് ഞൊടിയിടയിൽ തീരുന്ന പ്രതീതിയും ചിത്രം നൽകുന്നുണ്ട്, എന്നാൽ ഇത് രണ്ടര മണിക്കൂർ ദൈർഘ്യമുള്ള ചിത്രം ആയിരുന്നു എന്നിടത്താണ് ഈ പോരായ്മ കൂടുതൽ പ്രകടമാവുന്നത്. എൻഗേജിങ് ആയ ആദ്യ മുപ്പത് മിനുട്ടിന് ശേഷം മധ്യഭാഗത്ത് എവിടെയോ ഈ എൻഗേജിങ് ഫാക്ടർ കളഞ്ഞുവോ എന്ന സംശയവും ബാക്കി നിൽക്കുന്നു.

🔸കാണണമോ വേണ്ടയോ : തീർച്ചയായും ഒരു തവണ കാണാം, ആ ഒരു തവണ കാഴ്ചക്കാരന്റെ ശ്രദ്ധ പിടിച്ച് പറ്റാനുള്ള വക എല്ലാം ചിത്രത്തിൽ ഉണ്ട്. രണ്ടര മണിക്കൂർ എന്ന ദൈർഖ്യം ചിലപ്പോഴെങ്കിലും പ്രശ്നമായി അനുഭവപ്പെടാം എന്നിരുന്നാലും ഇടയ്ക്കിടെ വഴി മാറി ഒഴുകുന്ന കഥയും അപ്രതീക്ഷിത ലക്ഷ്യങ്ങളും രീതികളും ഉള്ള കഥാപാത്രങ്ങളും ഇതെല്ലാം ബാലൻസ് ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ദൈർഖ്യവും കഥ പോവുന്ന രീതിയും കണക്കിൽ എടുക്കുമ്പോൾ പൂർണ ആസ്വാദനത്തിന് ഒരൊറ്റ സ്ട്രെച്ചിൽ ചിത്രം കാണുന്നതും ഗുണം ചെയ്യും, ചുരുക്കി പറയുക ആണെങ്കിൽ ഒരു തവണ കണ്ട് ഒഴിവാക്കാവുന്ന, ആഴത്തിൽ ചിത്രത്തിലേക്ക് കടന്ന് ചെല്ലേണ്ട ആവശ്യമില്ലാത്ത ബേധപ്പെട്ട ഒരു ചിത്രം തന്നെയാണ് ബാഡ് ടൈംസ് അറ്റ് ദി എൽ റോയാൽ.

Verdict : Good

467. Johnny English Strikes Again (2018)

Director : David Kerr

Genre : Comedy

Rating : 6.4/10

Country : UK

Duration : 88 Minutes

🔸കഥ : ബ്രിട്ടൻ ഒരു കടുത്ത പ്രതിസന്ധി നേരിട്ട് കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്, മറ്റൊന്നുമല്ല രാജ്യത്തിൻറെ നയതന്ത്ര, സുരക്ഷാ മേഖലകൾ ഏതോ ഒരു അന്തർ ദേശീയ ഹാക്കർ കയ്യടക്കിയിരിക്കുന്നു. രാജ്യത്തെ ഒന്നടങ്കം ബാധിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ വിഷയം പരിധി വിട്ട് പോവുന്നത് രഹസ്യാന്വേഷണ ഏജൻസിയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നവരുടെ എല്ലാ വിവരങ്ങളും ടിയാൻ വെളിപ്പെടുത്തുമ്പോഴാണ്. യഥാർത്ഥ പ്രതിയെ കണ്ടെത്താനും രാജ്യ സുരക്ഷ ഉറപ്പ് വരുത്താനും കഴിവോ കാര്യക്ഷമതയോ ഉള്ള ഒരാൾ പോലും ബാക്കിയില്ല എന്ന് മനസിലായ ഏജൻസി ഒടുവിൽ അറ്റ കൈ പ്രയോഗത്തിന് തന്നെ ഒരുങ്ങുകയാണ്, ജോണി ഇംഗ്ലീഷിനെ തിരികെ കൊണ്ടുവരിക എന്ന ആത്മഹത്യാപരമായ നീക്കത്തിന് അവർ തയ്യാറാവുകയാണ്. സേനയിൽ നിന്നും വഴി മാറി നടന്ന ഇംഗ്ലീഷ് ഇന്ന് ഒരു സ്‌കൂൾ അധ്യാപകനാണ്, എന്നാൽ ഏജൻസിയുടെ വിളി അയാളിലെ രാജ്യസ്നേഹത്തെ ഒരിക്കൽ കൂടി ഉണർത്തുകയാണ്, അയാൾ മടങ്ങി വരികയാണ്.

🔸പിന്നാമ്പുറം : ജോണി ഇംഗ്ലീഷ് സീരീസിലെ മൂന്നമത്തെ ചിത്രമാണ് ജോണി ഇംഗ്ലീഷ് സ്‌ട്രൈക്സ് ബാക്ക്, എന്തിരുന്നാലും മുൻ ചിത്രങ്ങളുമായി കാര്യമായ ബന്ധം ഒന്നും തന്നെ ഈ ചിത്രത്തിനില്ല. പെഗാസസ് എന്ന കഥാപാത്രത്തെ ഒന്ന് രണ്ട് തവണ ഉദ്ധരിച്ചു എന്നത് ഒഴിച്ചാൽ നായകനല്ലാതെ മറ്റൊരു കഥാപാത്രവും മുൻ ഭാഗത്ത് നിന്നും മടങ്ങി വന്നിട്ടുമില്ല. റൊവാൻ അറ്റ്കിൻസൺ ആണ് നായക കഥാപാത്രത്തെ അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്, മുൻ ഭാഗങ്ങളിലേത് പോലെ അദ്ദേഹത്തെ നിരീക്ഷിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ഒരു പരിധി വരെ ആസ്വാദ്യകരമാണ് എങ്കിലും ജോണി ഇംഗ്ലീഷിനേക്കാൾ മിസ്റ്റർ ബീനിനെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞോ എന്നൊരു സംശയവും ബാക്കിയുണ്ട്.

🔸പോസിറ്റിവ്‌സ് : നല്ലത് എന്ത് എന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഏറ്റവും ചുരുക്കി റൊവാൻ അറ്റ്കിൻസൺ എന്ന് പറയാം, ഒരു രീതിയിലും മുൻ ചിത്രങ്ങളുടെ നിലവാരത്തിൽ പോലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രകടനത്തെ വിലയിരുത്താനാവില്ലെങ്കിലും ചിത്രത്തിന്റെ പോസിറ്റിവ് ഘടകവും കാണാനുള്ള പ്രേരണയും അദ്ദേഹം തന്നെ. ബേധപ്പെട്ട ഒരു തുടക്കമാണ് ചിത്രത്തിന്റേത്, ഒരല്പം എങ്കിലും താല്പര്യം ജനിപ്പിച്ച ഈ തുടക്കത്തിന് ശേഷം കാര്യം കൈവിട്ട് പോവുന്നുണ്ടെന്നത് വേറെ കാര്യം. ഇതിനോടൊപ്പം മോശമില്ലാത്ത ദൃശ്യങ്ങളും കണ്ടാൽ തന്നെ തല്ലാൻ തോന്നുന്ന ടൈപ്പ് ഒരു വില്ലനും (പ്രകടനം കൊണ്ടാണോ, ചിത്രം മോശമായത് കൊണ്ടാണോ എന്ന കാര്യത്തിൽ ഇപ്പോഴും അനിശ്ചിതത്വം നിലനിൽക്കുന്നു) ചിത്രത്തിന്റെ മറ്റ് പ്രത്യേകതകളാണ്.

🔸നെഗറ്റീവ്സ് : ഒരുപാട് ഉള്ളത് കൊണ്ട് ചുരുക്കി പറയാം, ആദ്യമേ തന്നെ മുൻ ഭാഗങ്ങളുമായി തട്ടിച്ച് നോക്കാൻ ഉള്ളത് ഒന്നും തന്നെ ഈ ചിത്രത്തിൽ ഇല്ല. കഥയ്ക്ക് ആദ്യ രണ്ട് ചിത്രങ്ങളിലും പ്രാധാന്യം കുറവാണെങ്കിലും അവിടെ കയ്യടി നേടിയ കൊമെടി സെറ്റ് പീസുകളും ഇവിടെ പരാജയപ്പെടുന്നു. ഒന്ന് രണ്ട് രംഗങ്ങൾ ഒഴിച്ചാൽ ചിരിപ്പിക്കാൻ തക്കവണ്ണം ഒന്നും ചിത്രത്തിൽ ഇല്ല എന്നതും ജോണി ഇംഗ്ലീഷ് പോലെയൊരു ചിത്രത്തിന് ഒട്ടും ആശ്വാസം പകരുന്ന വസ്തുത അല്ല. ഇനി പ്രകടനങ്ങളുടെ കാര്യം എടുക്കുക ആണെങ്കിൽ അവിടെയും ശരാശരിയിൽ താഴെയാണ് ഈ ചിത്രം, രണ്ടാം ഭാഗത്തിൽ ഡാനിയേൽ കാലുയ അവതരിപ്പിച്ച ടക്കർ എന്ന കഥാപാത്രം പോലെ ഈ ചിത്രത്തിലും നായകന് ഒരു സഹായി ഉണ്ട്, ബൗഗ് എന്ന ഈ കഥാപാത്രം ഷോക്ക് അടിച്ചാൽ പോലും വികാരം കാണിക്കാതിരിക്കാൻ ട്രെയിൻ ചെയ്യപ്പെട്ടതാണെന്ന തോന്നൽ ചിത്രം നൽകുന്നുണ്ട്. മറ്റ് കഥാപാത്രങ്ങളെ പറ്റി കൂടുതലായി ഒന്നും പറയാനില്ല. വളരെ ബേസിക് ആയ ഒരു കഥയാണ് ചിത്രത്തിന്റേത്, ഈ കഥയ്ക്ക് മറ്റ് പല ചിത്രങ്ങളുമായി സാദൃശ്യം തോന്നുന്നുവെങ്കിൽ നിങ്ങൾ ഒറ്റയ്ക്കല്ല എന്നും പറയേണ്ടി വരും.

🔸കാണണമോ വേണ്ടയോ : മൈൻഡ്‌ലെസ്സ് എന്റർടൈൻമെന്റ് എന്നൊക്കെ ചില പടങ്ങളെ പലരും വിശേഷിപ്പിച്ച് കണ്ടിട്ടുണ്ട്, ഇവിടെ എന്തായാലും മൈൻഡ്‌ലെസ്സ് ആണ് എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയം ഏതുമില്ല, പിന്നെ എന്റർടൈൻമെന്റ് ആണെങ്കിൽ അത് കാണുന്നവരെ പോലെ ഇരിക്കും. മുൻ ചിത്രങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിച്ച് പോലും കാണാൻ ഇരിക്കുന്നത് ഗുണം ചെയ്യില്ല, പിന്നെ 'പ്രതീക്ഷയുടെ അമിതഭാരം' ഒന്നും ആവശ്യം വരുന്നില്ല. ചുരുക്കി പറയുക ആണെങ്കിൽ കണ്ടിട്ട് വലിയ കാര്യം ഒന്നും ഇല്ലാത്ത, കണ്ടില്ലെങ്കിൽ വലിയ നഷ്ടവും ഇല്ലാത്ത ഒരു ചിത്രമാണ് ജോണി ഇംഗ്ലീഷ് സ്‌ട്രൈക്സ് എഗൈൻ. നടന്റെയും കഥാപാത്രത്തിന്റെയും കടുത്ത ആരാധകർക്ക്, അടുത്ത ചാപ്റ്റർ എന്താണ് എന്ന് അറിയാൻ ആകാംക്ഷ ഉള്ളവർക്ക് വേണമെങ്കിൽ ഒരു തവണ കാണാം, അത്ര മാത്രം.

Verdict : Below Average

466. Roma (2018)

Director : Alfonso Cuaron

Genre : Drama

Rating : 8.4/10

Country : Mexico

Duration : 135 Minutes

🔸കഥ : മെക്സിക്കോയിലെ കൊളോണിയ റോമാ എന്ന നഗരത്തിലാണ് ചിത്രത്തിന് ആസ്പദമായ സംഭവങ്ങൾ അരങ്ങേറുന്നത്, സാമ്പത്തികമായി ഒരല്പം ബേധപ്പെട്ട അവസ്ഥയിലുള്ള കുടുംബമാണ് സോഫിയയുടെയും ഭർത്താവ് അന്റോണിയോയുടേതും. ഈ ദമ്പതിമാർക്ക് പുറമെ നാല് കുട്ടികളും, സോഫിയയുടെ അമ്മ തെരേസയും, നായ ബോറോസും അടങ്ങുന്നതാണ് ആ കുടുംബം. വീട്ട് ജോലിക്കും സഹായത്തിനും ഒക്കെ ആയി ക്ലിയോ, അദീല എന്നിങ്ങനെ രണ്ട് ജോലിക്കാരാണ് ആ വീട്ടിൽ ഉള്ളത്. ക്ലിയോയും കുട്ടികളും തമ്മിൽ വളരെ മനോഹരമായ സ്നേഹബന്ധം ഈ കാലയളവിൽ ഉടലെടുത്തിട്ടുണ്ട്, ഉലഞ്ഞ് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സോഫിയ അന്റോണിയോ ദാമ്പത്യത്തിൽ ഒരു പരിധി വരെ കുട്ടികൾക്ക് ആശ്വാസം ആവുന്നത് ക്ലിയോയുടെ സാന്നിധ്യം ആണ് താനും. ഈ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ജീവിതങ്ങളിൽ അരങ്ങേറുന്ന ചില സംഭവങ്ങൾ എഴുപതുകളിലെ മെക്സിക്കോയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണ് ഈ ചിത്രം.

🔸പിന്നാമ്പുറം : വൈ ടു മാമ തമ്പിയെൻ, ചിൽഡ്രൻ ഓഫ് മെൻ, ഗ്രാവിറ്റി എന്നീ ചിത്രങ്ങൾ സംവിധാനം ചെയ്ത അൽഫോൻസോ ക്വുയോറോന്റെ ചിത്രമാണ് റോമാ, അതിലും വലിയൊരു ഗ്യാരന്റി ഈ ചിത്രം കാണാൻ ആവശ്യമുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. ഇനി അത് പോരാ എന്നാണെങ്കിൽ തന്റെ തന്നെ ആത്മ കഥാംശം ഉള്ള ഈ ചിത്രം സംവിധായകന്റെ ഏറ്റവും മികച്ച സൃഷ്ടികളിൽ ഒന്നാണ് എന്നും പറയാം. ഈ വർഷത്തെ ഓസ്കാർ പുരസ്‌കാര ചടങ്ങുകളിലേക്ക് ചെറിയ രീതിയിൽ എങ്കിലും ശ്രദ്ധ ചെലുത്തിയ ഒരു വ്യക്തിക്ക് മനസിലാക്കാൻ കഴിയുന്നതാണ് റോമാ എന്ന ചിത്രം സൃഷ്ടിച്ചെടുത്തിട്ടുള്ള ഹൈപ്പ്. മികച്ച ചിത്രം ഉൾപ്പെടെ ഉള്ള വിവിധ വിഭാഗങ്ങളിൽ ചിത്രം ശക്തമായ സാന്നിധ്യമാണ്. ഇത്തവണത്തെ ഐഎഫ്എഫ്കെ പോലെയുള്ള ചലച്ചിത്ര ഫെസ്റ്റുകളിൽ മികച്ച അഭിപ്രായങ്ങൾ കരസ്ഥമാക്കി മുന്നേറിയ ചിത്രം ഈ അഭിനന്ദനങ്ങൾ എല്ലാം അർഹിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയം ഏതുമില്ല.

🔸പോസിറ്റിവ്‌സ് : ചിത്രത്തിന്റെ മികച്ച വസ്തുതകളിലേക്ക് കടക്കുമ്പോൾ ആദ്യം തന്നെ പറയേണ്ടത് യാലിറ്റ്‌സ അപരിസയോയുടെ മികച്ച പ്രകടനം തന്നെയാണ്, ക്ലിയോ എന്ന വീട്ടുവേലക്കാരിയുടെ വേഷം ഈ നടിയുടെ ജീവിതത്തിലെ ആദ്യ കഥാപാത്രം ആണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ വിശ്വസിക്കാൻ ഒരല്പം ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ട് എന്നതാണ് സത്യം. സ്പോയ്ലറിലേക്ക് കടക്കുന്നില്ലെങ്കിലും ആദ്യാവസാനം ഈ കഥാപാത്രം ഒരുപാട് വികാരങ്ങളിലൂടെ കടന്ന് പോവുന്നുണ്ട്, അവയിലെല്ലാം പ്രകടനത്തിന്റെ ബലത്തിൽ പ്രേക്ഷകനെ തന്നോടടുപ്പിക്കാൻ നടിക്കും കഥാപാത്രത്തിനും കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. മികച്ച സിനിമാട്ടോഗ്രഫിയും ചിത്രത്തിന്റെ പ്രത്യേകതയാണ്, ഈ വിഭാഗവും കൈകാര്യം ചെയ്തിരിക്കുന്നത് സംവിധായകൻ ആണെന്നത് പ്രശംസനീയം തന്നെ. മെക്സിക്കോ എന്ന രാജ്യത്തിൻറെ ചരിത്രത്തിൽ നിർണ്ണായകമായ ചില സംഭവങ്ങളും ഈ സിനിമയുടെ ഭാഗമായി കടന്ന് വരുന്നുണ്ട്, ഈ വിഭാഗത്തിൽ വലിയ അറിവില്ലെങ്കിലും അന്വേഷിച്ചറിയാനുള്ള താല്പര്യം ജനിപ്പിച്ചു എന്നത് നേട്ടമായി തന്നെ കരുതുകയാണ്, ഇതോടൊപ്പം തന്നെ എടുത്ത് പറയേണ്ടതാണ് ചിത്രത്തിന്റെ വൈകാരികമായ അവസാന ഭാഗങ്ങളും, അതിലേക്ക് കടക്കുന്നില്ല കണ്ട് തന്നെ അറിയുക.

🔸നെഗറ്റിവ്‌സ് : കാര്യമായിട്ട് ഒന്നും പറയാനില്ല, എങ്കിലും ഒരല്പം പതിയെ മുന്നേറുന്ന ചിത്രത്തിന്റെ ശൈലി ചിലർക്കെങ്കിലും ബുദ്ധിമുട്ടായി തോന്നിയേക്കാം. പ്രത്യേകിച്ചും ആദ്യ പകുതി കഥാപാത്രങ്ങളെ പ്രേക്ഷകന് പരിചയപ്പെടുത്താനായി ഒരല്പം സമയം ചിലവഴിക്കുന്നുണ്ട്, ഈ ഭാഗങ്ങൾ മോശം ആണെന്നല്ല മറിച്ച് ലാഗ് എന്ന രീതിയിൽ കാണുന്നവർക്ക് അത് ബുദ്ധിമുട്ടായി അനുഭവപ്പെട്ടേക്കാം. ഒരല്പം താല്പര്യം കൂടുതൽ ജനിപ്പിച്ച ചില കഥാപാത്രങ്ങൾക്ക് സ്ക്രീൻ ടൈം കുറഞ്ഞ് പോയോ എന്ന സംശയവും ചിത്രം കഴിയുമ്പോൾ അനുഭവപ്പെടുന്നു, എന്തിരുന്നാലും ഇതെല്ലാം വ്യക്തിപരമായ തോന്നലുകൾ മാത്രമാണ്, ചിത്രം കാണാതിരിക്കാനുള്ള കാരണങ്ങളായി കണക്കാക്കേണ്ടതില്ല.

🔸കാണണമോ വേണ്ടയോ : ഈ ചോദ്യത്തിന് റോമാ എന്ന ചിത്രത്തെ മുൻ നിർത്തി പറയുക ആണെങ്കിൽ ഒരൊറ്റ ഉത്തരം മാത്രമേ ഉള്ളൂ, ആ ഉത്തരം ഈ ചിത്രം കണ്ട മിക്കവരുടെയും അഭിപ്രായം തന്നെ ആയിരിക്കും എന്ന കാര്യത്തിലും സംശയമില്ല, തീർച്ചയായും കാണുക എന്നതാണ് ഉത്തരം. വൈകാരികതയ്ക്കും മനുഷ്യ ബന്ധങ്ങൾക്കും എല്ലാം പ്രാധാന്യം നൽകുന്ന ചിത്രമാണ് റോമാ, പതിയെ തുടങ്ങി കൊട്ടിക്കയറുന്ന രീതിയിൽ പോവുന്ന ചിത്രത്തിന്റെ രണ്ടാം പകുതി വേറിട്ട അനുഭവം തന്നെയാവും എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമില്ല. ഒരുപക്ഷെ നെറ്റ്ഫ്ലിക്സിന്റെ ആദ്യ മികച്ച ചിത്രത്തിനുള്ള ഓസ്കാർ വരെ നേടാൻ കെല്പുള്ള ഈ ചിത്രം കാണാതിരിക്കുന്നത് നഷ്ടം തന്നെ ആവും.

Verdict : Must Watch

465. Mary Poppins (1964)

Director : Robert Stevenson

Genre : Musical

Rating : 7.8/10

Country : USA

Duration : 139 Minutes

🔸കഥ : സമൂഹത്തിൽ അത്യാവശ്യം നിലയും വിലയും ഒക്കെ ഉള്ള വ്യക്തിയാണ് മിസ്റ്റർ ബാങ്ക്സ്, തമാശകളോ അത് പോലെയുള്ള സമയം കൊല്ലി കാര്യങ്ങളിലോ താല്പര്യം ഇല്ലാത്ത ബാങ്ക്സ് ആളൊരു ഗൗരവക്കാരനാണ്. ബാങ്ക്സിന്റെ വീട്ടിനുള്ളിൽ അയാളുടെ നിയന്ത്രണത്തിൽ നിൽക്കാത്ത എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ അത് അയാളുടെ മക്കൾ മാത്രമാണ്, ഒരല്പം കുസൃതി കൂടുതലാണ് മക്കളായ മൈക്കിനും ജെയ്‌നിനും. ഇരുവരെയും നിലയ്ക്ക് നിർത്തുന്നതിൽ പരാജയപ്പെട്ട് ആറോളം ആയമാരാണ് ഒരു ചെറിയ കാലയളവിനുള്ളിൽ ആ വീട്ടിൽ നിന്നും പടി ഇറങ്ങി പോയത്. അങ്ങനെ മക്കളുടെ കാര്യത്തിൽ ഒരല്പം നിരാശയോടെയും ദേഷ്യത്തോടെയും നിൽക്കുന്ന ബാങ്ക്സിന് മുന്നിൽ മേരി പോപ്പിൻസ് അവതരിക്കുകയാണ്, കുട്ടികളുടെ ചുമതല ഏറ്റെടുക്കാൻ സന്നദ്ധയായി.

🔸പിന്നാമ്പുറം : ഒരു ഡിസ്‌നി ചിത്രമാണ് മേരി പോപ്പിൻസ്, കമ്പനി അത്യാവശ്യം പ്രതിസന്ധി നേരിട്ട് കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു കാലഘട്ടത്തിലാണ് മേരി പോപ്പിൻസ് എന്ന ചിത്രം പുറത്തിറങ്ങിയതും, നഷ്ട്ടപ്പെട്ട് തുടങ്ങിയ ജനപ്രീതി തിരിച്ചുപിടിച്ചതും. ലൈവ് ആക്ഷനും അനിമേഷനും കൂട്ടി കലർത്തിയ അവതരണ ശൈലിയാണ് മേരി പോപ്പിൻസിന്റേത്. പോസ്റ്റിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയ കഥയുടെ ചെറിയ ഭാഗത്ത് നിന്നും ഒരു ഫാമിലി ഡ്രാമ ആണ് ചിത്രം എന്ന് തോന്നാമെങ്കിലും ഫാന്റസി ചിത്രമാണ് ഇത്. മേരി പോപ്പിൻസ് എന്ന കഥാപാത്രം ആള് ചില്ലറക്കാരിയല്ല, കഥാപാത്രം മേഘങ്ങളുടെ മുകളിൽ ഇരിക്കുന്ന രംഗത്തോട് കൂടിയാണ് ചിത്രം ആരംഭിക്കുന്നത് തന്നെ. ചില്ലറ അടവുകളും മായാവിദ്യകളും ഒക്കെ കൈവശമുള്ള വ്യക്തിയാണ് മേരി എന്ന് പറയാം.

🔸പോസിറ്റിവ്‌സ് : വളരെ ലളിതമായ കഥയാണ് ചിത്രത്തിന്റേത്, അതിൽ തന്നെ അമ്പരപ്പ് ഉളവാക്കുന്ന മാറ്റങ്ങളോ അപ്രതീക്ഷിതമായ കഥാപാത്ര പുരോഗതിയോ ഒന്നും തന്നെ പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ടതില്ല. ഇതിന് അർഥം ചിത്രം മോശം ആണെന്നല്ല, മറിച്ച് തികച്ചും ആസ്വാദ്യകരമായ ഒരു ചിത്രത്തിന് ഇതെല്ലാം അത്യാവശ്യ ഘടകം അല്ല എന്നാണ് ഉദ്ദേശിച്ചത്. ടൈറ്റിൽ കഥാപാത്രം ബാങ്ക്സിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് എത്താനും കഥാപാത്രങ്ങളുമായി കണ്ട് മുട്ടാനും ഒരല്പം സമയം എടുക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവിടെ നിന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോട്ടം ആവശ്യമില്ലാതെ മികച്ച രീതിയിൽ ചിത്രം പുരോഗമിക്കുന്നുണ്ട്. ഏറ്റവും ലളിതമായി പറയുക ആണെങ്കിൽ രണ്ടര മണിക്കൂർ മറ്റൊന്നിനെ പറ്റിയും ചിന്തിക്കാതെ ഒരു ചിരിയോട് കൂടി കണ്ടിരിക്കാവുന്ന നല്ലൊരു ചിത്രമാണ് മേരി പോപ്പിൻസ്. ശ്രദ്ധ പിടിച്ച് വാങ്ങുന്ന, ടൈറ്റിൽ കഥാപാത്രമായി എത്തിയ ജൂലി ആൻഡ്രൂസും പ്രത്യേക പരാമർശം അർഹിക്കുന്നുണ്ട്.

🔸നെഗറ്റിവ്‌സ് : ഒരു മ്യുസിക്കൽ ചിത്രമാണ് മേരി പോപ്പിൻസ്, കുറച്ച് കൂടി വിശദീകരിക്കുക ആണെങ്കിൽ ചിത്രത്തിലെ നിർണ്ണായകമായ മിക്ക സന്ദർഭങ്ങളിലും സംഭാഷണം ഗാന രൂപത്തിലാണ്. ഈ വിഭാഗത്തിൽ അധികം ചിത്രങ്ങൾ കണ്ടിട്ടില്ലാത്തവർക്ക് ഒരല്പം ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നിയേക്കാം. എന്തിരുന്നാലും ആദ്യ ഇരുപത് മിനുട്ടിന് ശേഷം ഇതത്ര പ്രശ്നമായി തോന്നില്ല എന്നാണ് അനുഭവം. മേരി പോപ്പിൻസ് എന്ന ചിത്രം പുറത്തിറങ്ങിയത് അഞ്ച് പതിറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുന്നിലാണ്, അതായത് സിനിമ ടെക്ക്നിക്കൽ പെർഫെക്ഷനിനും മറ്റും ഇന്നത്തെ പ്രാധാന്യം നൽകി തുടങ്ങിയിട്ടില്ലാത്ത കാലത്ത്. അതിനാൽ തന്നെ മാന്ത്രിക ശക്തിയിൽ പറന്ന് കൊണ്ട് സഞ്ചരിക്കുന്ന കഥാപാത്രവും, ചെപ്പടി വിദ്യകളും എല്ലാം തമാശയായി തോന്നിയേക്കാം. ഇതിനെ മേൽ സൂചിപ്പിച്ച കാലഘട്ടത്തിന്റെ മാറ്റമായി കാണാൻ തയാറായാൽ മേരി പോപ്പിൻസ് മികച്ചൊരു അനുഭവം ആവും എന്ന കാര്യത്തിൽ നൂറ് ശതമാനം ഉറപ്പ് നൽകാനാവും.

🔸കാണണമോ വേണ്ടയോ : പതിമൂന്ന് ഓസ്കാർ നോമിനേഷനുകളിൽ അഞ്ച് പുരസ്‌കാരങ്ങൾ കരസ്ഥമാക്കിയ ഒരു ചിത്രത്തിന് ഈ ചോദ്യം ആവശ്യമുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല, കുട്ടികളെ മനസ്സിൽ കണ്ട് കൊണ്ട് സൃഷ്ട്ടിച്ച കഥാപാത്രങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് മേരി പോപ്പിൻസ് എങ്കിൽ കൂടിയും ഏതൊരു വ്യക്തിയും കാണേണ്ട, കണ്ടിരിക്കേണ്ട ചിത്രങ്ങളിൽ ഒന്നാണിത്. രണ്ടര മണിക്കൂറിൽ തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ, ഇന്നത്തെ സിനിമകളിൽ നിന്ന് ലഭിക്കാത്ത ഒരു പ്രത്യേക അനുഭവം ഈ സിനിമയ്ക്ക് നൽകാനാവും, വേറെ കാര്യങ്ങളിൽ ഒന്നും ആകുലത ഇല്ലാത്ത ടെൻഷൻ ഫ്രീ എന്നൊക്കെ വിശേഷിപ്പിക്കേണ്ട സമയത്ത് കാണാവുന്ന എന്ജോയ്മെന്റ് മൂഡ് ചിത്രമാണ് മേരി പോപ്പിൻസ്. ഒന്നിലേറെ കാണാവുന്നതൊക്കെ ചിത്രത്തിൽ ഉണ്ടോ എന്നാണെങ്കിൽ അത് തീർത്തും നിങ്ങളുടെ മനസികാവസ്ഥയെയും ഉള്ളിലെ കുട്ടിത്തത്തെയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കും. ചിത്രത്തിന്റെ രണ്ടാം ഭാഗം ഈ മാസം എമിലി ബ്ലന്റിനെ നായികയാക്കി പുറത്തിറങ്ങുന്നുണ്ട്, ഈ ചിത്രത്തിന്റെ രണ്ടാം ഭാഗം ആയതിനാൽ പൂർണ ആസ്വാദനത്തിന് ഒറിജിനൽ കാണുന്നത് നന്നാവും, തീർച്ചയായും ശുപാർശ ചെയ്യുന്നു.

Verdict : Very Good

464. Tumbbad (2018)

Director : Anand Gandhi

Genre : Fantasy

Rating : 8.5/10

Country : India

Duration : 104 Minutes

🔸“The world has enough for everyone's need, but not enough for everyone's greed.” ഈ വരികളോട് കൂടിയാണ് ആനന്ദ് ഗാന്ധിയുടെ ചിത്രം ആരംഭിക്കുന്നത്. തുടക്കത്തിൽ ഈ സംഭാഷണത്തിന് വലിയ പ്രാധാന്യം ഒന്നും നൽകി ഇല്ലെങ്കിലും ഒന്നേ മുക്കാൽ മണിക്കൂർ ദൈർഖ്യമുള്ള ഈ നെയിൽ ബൈറ്റിങ് എന്നൊക്കെ വിശേഷിപ്പിക്കേണ്ട ചിത്രം കണ്ട് അവസാനിപ്പിക്കുമ്പോൾ ചിത്രത്തെ ആകെ മൊത്തം വിവരിക്കാൻ ഇതിലും നല്ല മറ്റൊരു വാചകം ലഭ്യമല്ല. ആർത്തിയും വ്യഗ്രതയും അടക്കാൻ കഴിയാത്ത രണ്ട് മനുഷ്യ സ്വഭാവങ്ങളാണ്. അന്യന്റെ മുതലിനോടുള്ള ആർത്തിയും അത് സ്വന്തം കയ്യിൽ എത്തിക്കാനുള്ള വ്യഗ്രതയും എല്ലാം ആണ് ചിത്രത്തിന്റെ വിഷയം. റിലീസ് ഇല്ലാത്തതിനാൽ തിയേറ്ററിൽ കാണാൻ കഴിയാതെ പോയ ചിത്രങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് ഇത്, ചെറിയ സ്‌ക്രീനിൽ കണ്ട് ഇത്രയും ഞെട്ടിയ ഈ ചിത്രം തിയേറ്ററിൽ കണ്ട് ആസ്വദിച്ചവരോട് അസൂയ മാത്രം.

🔸ടുംബ്ബബാഡ് എന്ന ചിത്രത്തെ കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ ഒരല്പം ചരിത്രം പറയണം, ചരിത്രമല്ല ഐതിഹ്യം. സമൃദ്ധിയുടെ ദേവത ആയ ഭൂമീ ദേവിയിൽ നിന്നുമാണ് കഥ ആരംഭിക്കുന്നത്. ഭൂമീ ദേവി 16 കോടി ദൈവങ്ങൾക്ക് ജന്മം നൽകി, എന്നാൽ ദേവിയുടെ ഇഷ്ട്ട സന്താനം എന്നും ആദ്യ മകനായ ഹസ്തർ തന്നെ ആയിരുന്നു. ഈ കാരണം കൊണ്ട് തന്നെ ആവാം ആർത്തിയുടെ പ്രതിരൂപം ആയിരുന്നു ഹസ്തർ, ഈ സ്വഭാവത്തിന്റെ പ്രത്യാഘാതം കാരണം ഹസ്തർ തന്റെ കാലയളവിൽ ഒരിക്കലും ഓര്മിക്കപ്പെടുകയോ, ആരാധിക്കപ്പെടുകയോ ഇല്ല എന്ന ശാപത്തിന് പാത്രം ആവുകയാണ്. ഹസ്തറിന് ടുംബ്ബബാഡ് എന്ന നഗരവുമായും, കഥ പറയുന്ന വ്യക്തിയുമായും ചില ബന്ധങ്ങളുണ്ട്. ഈ വസ്തുതകളിലേക്കാണ് ചിത്രം പിന്നീട് കടന്ന് ചെല്ലുന്നത്.

🔸മൂന്ന് ഘട്ടങ്ങളായി ആണ് ടുംബ്ബബാഡിന്റെ കഥ പുരോഗമിക്കുന്നത്, ആദ്യ ഘട്ടം ആരംഭിക്കുന്നത് 1918ലെ ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണ കാലത്താണ്. വിനായക് എന്ന നമ്മുടെ കേന്ദ്ര കഥാപാത്രം ഒരു ചെറിയ കുട്ടിയാണ് ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ, സർക്കാർ എന്ന ഗ്രാമത്തിലെ പ്രമാണിയുടെ വീട്ടിൽ സഹായി ആയി ജോലി നോക്കുകയാണ് വിനായകിന്റെ അമ്മ. ഈ സഹായം എന്നത് എന്തും തന്നെ ആവാം, സർക്കാരിന് തോന്നുന്ന ചില ലൈംഗിക വീഴ്ചകൾ വരെ. ഇതിനെല്ലാം അവർ തയ്യാറാവുന്നത് ഒരേയൊരു പാരിതോഷികം പ്രതീക്ഷിച്ചാണ്, ഹസ്തറിന്റെ നാണയം. ഇനി വിനായകിന്റെ കുടുംബ പശ്ചാത്തലത്തിലേക്ക് കടന്ന് ചെല്ലുകയാണെങ്കിൽ സ്ഥിതിഗതികൾ കുറച്ച് കൂടി മോശമാണ്, ദാരിദ്ര്യവും സങ്കടങ്ങളും എല്ലാം നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന ആ വീട്ടിൽ ഇതൊന്നും പോരെങ്കിൽ ചങ്ങലയിൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ട് കിടക്കുന്ന മറ്റൊരു കഥാപാത്രം കൂടിയുണ്ട്....

🔸ആദ്യ ഭാഗത്ത് അരങ്ങേറുന്ന ഉദ്വേഗജനകമായ ചില സംഭവങ്ങൾക്ക് ശേഷം ചിത്രം പതിനഞ്ച് വർഷം മുന്നോട്ടേക്ക് പോവുകയാണ്, രണ്ടാം ഭാഗത്തേക്ക്. കാലം മാറിയെങ്കിലും വിനായകിന്റെ ചുറ്റുപാടുകൾക്ക് വലിയ മാറ്റമൊന്നുമില്ല, ഇന്നും ദാരിദ്ര്യം തന്നെയാണ് അവസ്ഥ. ഈ ദാരുണമായ പരിതസ്ഥിതി ഒന്ന് മാറ്റിപ്പിടിക്കാനായി ടുംബ്ബബാദിലേക്ക് ടിയാൻ മടങ്ങി എത്തുന്നതും, വർഷങ്ങളായി അവിടെ എവിടെയോ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന നിധി അന്വേഷിച്ച് കൊണ്ട് ഇറങ്ങി തിരിക്കുന്നതും എല്ലാമാണ് ഈ ഭാഗത്ത് ചിത്രം പറയുന്നത്. വീണ്ടും പതിനാല് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഒരു മൂന്നാം ഭാഗം കൂടി ഉണ്ട് ചിത്രത്തിൽ, അതിലേക്ക് കടക്കുന്നത് കനത്ത സ്പോയ്ലർ ആയതിനാൽ ഒരു സൂചന പോലും നൽകാതെ പൂർണമായും ഒഴിവാക്കുന്നു.

🔸ചിത്രത്തിനോളം തന്നെ കയ്യടി ചിത്രം സാക്ഷാത്കരിക്കാൻ ഉള്ള അണിയറ പ്രവർത്തകരുടെ അധ്വാനവും അർഹിക്കുന്നുണ്ട്. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭത്തിലുള്ള ഇന്ത്യൻ ഗ്രാമീണ പശ്ചാത്തലം ഒക്കെ മികച്ച രീതിയിൽ അവതരിപ്പിച്ച ചിത്രം മഴ ഒരു ശാപമായി മാറിയ ഗ്രാമത്തെ പൂർണമായും നീതി പുലർത്തി അവതരിപ്പിക്കാനായി നാല് മഴക്കാലങ്ങൾ കാത്തിരുന്നു എന്നത് തീർത്തും അമ്പരപ്പെടുത്തി. മികച്ച ഛായാഗ്രഹണവും ഈ ചിത്രത്തിന്റെ പ്രത്യേകത ആണ്, ദൃശ്യഭംഗി നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നത് ഓരോ ഷോട്ടിലും കാണാൻ കഴിയും. ഹൊറർ ശ്രേണിയിൽ ലോകോത്തരം എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാൻ കഴിയുന്ന അധികം ചിത്രങ്ങൾ ഇന്ത്യയിൽ നിന്നും പുറത്ത് വന്നിട്ടില്ല എന്ന പരാതിക്ക് ഒരു അപവാദം ആണ് ഈ ചിത്രം, എങ്ങിനെ നോക്കിയാലും മികച്ചത് എന്ന വിശേഷണമേ ചിത്രം അർഹിക്കുന്നുള്ളൂ.

Verdict : Must Watch

463. Shoah (1985)

Director : Claude Lanzmann

Genre : Documentary

Rating : 8.4/10

Country : France

Duration : 564 Minutes

🔸ഒരു സിനിമ നല്ലതാണെന്ന് അറിഞ്ഞാലും കാണാതിരിക്കാൻ ചിലപ്പോൾ ചില കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടാവാറുണ്ട്, ടൈറ്റാനിക് എന്ന ചിത്രം ഇതുവരെ കാണാൻ തോന്നാഞ്ഞത് ചിത്രത്തിന്റെ കഥ ഏറെക്കുറെ അറിയാവുന്നത് കൊണ്ടാണെങ്കിൽ ഐ സൊ ദി ഡെവിൾ എന്ന കൊറിയൻ ചിത്രം കാണാത്തത് അതിന് സമയം ആയില്ല എന്ന വെറും ബാലിശമായ ഒരു തോന്നൽ കാരണമാണ്. ഷോവ എന്ന ഈ ചിത്രം കേട്ട് പരിചയിച്ചിട്ട് കാലം ഒരുപാടായി, മികച്ച ചിത്രം ആണെന്ന് പൂർണ ബോധ്യം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും കാണാൻ തോന്നാഞ്ഞതിന് രണ്ട് കാരണങ്ങൾ ആയിരുന്നു. ഒന്ന് ഒൻപത് മണിക്കൂറിന് മുകളിൽ ഉള്ള ദൈർഖ്യം, മറ്റേത് രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധ കാലത്ത് കോണ്സെന്ട്രേഷൻ ക്യാമ്പുകളിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടവരുടെ അനുഭവങ്ങളും കഥകളും ജീവിതവും എല്ലാമാണ് ചിത്രത്തിന്റെ പ്രമേയം എന്നത്.

🔸പത്ത് മണിക്കൂറിനടുത്ത് ആണ് ചിത്രത്തിന്റെ ദൈർഖ്യം എങ്കിൽ കൂടിയും ഒറ്റയിരിപ്പിന് കണ്ടാൽ പോലും പതിനൊന്ന് മണിക്കൂർ എങ്കിലും വേണം ഈ ചിത്രം കണ്ട് തീർക്കാൻ, കാരണം സ്‌ക്രീനിൽ ദൃശ്യങ്ങൾ തീർന്നാൽ പോലും ഒരു മണിക്കൂർ എങ്കിലും മനസ്സിൽ ഒരു തരിപ്പ് അവശേഷിക്കും. ഇതിന് കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല, ജ്യുത കൂട്ടക്കൊല, കോണ്സെന്ട്രേഷൻ ക്യാമ്പ്, നാസി അടിച്ചമർത്തൽ എന്നതൊക്കെ നമുക്ക് വെറും കഥകളാണ്, ദുസ്വപ്നം പോലെ കാണാവുന്ന, കേൾക്കാൻ താൽപര്യമില്ലെങ്കിൽ ഒഴിവാക്കാവുന്ന കഥകൾ. എന്നാൽ ഈ 'കഥകളിലെ' ജീവിക്കുന്ന അവശേഷിപ്പുകളായ കഥാപാത്രങ്ങൾ അവരുടെ വാക്കുകളിലൂടെ കഥ പറയുമ്പോൾ ഉണ്ടാവുന്ന വികാരം വിവരിക്കാൻ കഴിയാത്ത വേറെന്തോ ഒന്നാണ്.

🔸മുകളിൽ നിന്ന് സൂചിപ്പിച്ച കാര്യങ്ങളിൽ നിന്നും ഈ ചിത്രം നാസി പീഡനത്തെ ഗ്ലോറിഫൈ ചെയ്യുന്ന, സഹനത്തിൽ മാത്രം കേന്ദ്രീകരിച്ച ഒന്നാണെന്ന തോന്നൽ ഉടലെടുക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ ചെറുതായി നിഷേധിക്കേണ്ടി വരും. കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന വിഷയം ആ രീതിയിൽ ഉള്ളതാണെങ്കിലും, അവതരണം അത്രമേൽ ശക്തവും അസ്വസ്ഥത ജനിപ്പിക്കുന്നതും ആണെങ്കിലും ഈ ചിത്രം അതിജീവനത്തിന്റെ കഥ കൂടിയാണ്. രക്ഷപ്പെട്ടവരിലൂടെ സിനിമ പറയുന്നത് തുറുങ്കുകളിൽ മരിച്ച് വീണ എത്രയോ ജന്മങ്ങളുടെ കഥ ആണെങ്കിൽ കൂടിയും പ്രേക്ഷകർക്ക് വേണ്ടി പ്രതീക്ഷയുടെ, പ്രത്യാശയുടെ ചെറിയ കണിക അവശേഷിക്കുന്നുണ്ട്. അത് പൂർണമായും ഉൾക്കൊണ്ട് കാണുമ്പോൾ ദൈർഖ്യം പോലും വലിയൊരു വിഷയമായി തോന്നില്ല എന്നതാണ് അനുഭവം.

🔸മുന്നൂറ്റി അൻപത് മണിക്കൂറോളം ദൈർഖ്യമുള്ള ഫൂട്ടേജ് ആണ് ക്ലൗഡ് ലാൻസ്മാൻ ചിത്രത്തിന് വേണ്ടി സൃഷ്ട്ടിച്ചത്. സൃഷ്ട്ടിച്ചത് എന്ന് പറയുമ്പോൾ തെറ്റിദ്ധരിക്കുക ഒന്നും വേണ്ട, പഴയ ആർകിവ് ഫൂട്ടേജുകളോ, ഇന്റർവ്യൂകളോ, വിചാരണ സമയത്തെ ഫൂട്ടേജോ ഒന്നും തന്നെ ലാൻസ്മാൻ ഇവിടെ ഉപയോഗിച്ചിട്ടില്ല, എല്ലാം സ്വന്തം സൃഷ്ട്ടി തന്നെ. ഇതിന് പുറമെ ഒരു ചോദ്യകർത്താവിന്റെ റോൾ കൂടി അദ്ദേഹം ഈ ചിത്രത്തിൽ കയ്യാളുന്നുണ്ട്, തനിക്കിനിയും വിശദീകരിക്കാൻ കഴിയില്ല എന്ന് പറഞ്ഞ് വിതുമ്പുന്ന കഥാപാത്രത്തിനോട് മുന്നോട്ട് പോയെ പറ്റൂ എന്ന് പറയുന്ന ലാൻസ്‌മാനിനോട് ചെറിയ ദേഷ്യം തോന്നിയെങ്കിലും അത് സന്ദർഭത്തിന്റെ കാഠിന്യം ഒന്ന് കൊണ്ട് മാത്രമാണെന്ന് പറയേണ്ടി വരും. അവശേഷിക്കുന്നവരിൽ നിന്നും ഒരു മുഴുവൻ ചിത്രം ലഭിക്കാൻ വേണ്ടി ലാൻസ്മാൻ നടത്തിയ ശ്രമങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ കൈ കൂപ്പുന്നു.

🔸പ്രധാനമായും നാസി ഭരണകാലത്തെ മൂന്ന് നാല് കുപ്രസിദ്ധ സ്ഥലങ്ങളിൽ കേന്ദ്രികരിച്ചിട്ടുള്ള അന്വേഷണമാണ് ലാന്സമാന്റേത്, ഓഷ്‌വിറ്റ്സ് പോലെയുള്ള ഇന്നും ഭീകരത തളം കെട്ടി കിടക്കുന്ന ക്യാമ്പുകളും ചിത്രത്തിന്റെ ഭാഗമായി മാറുന്നുണ്ട്. ഇരയായി മാറിയവരോടൊപ്പം തന്നെ മൂക സാക്ഷികളായി നിൽക്കേണ്ടി വന്നവരും തങ്ങളുടെ അനുഭവങ്ങൾ പങ്കിടുന്നുണ്ട്, കൂടുതൽ പറഞ്ഞ് മുഷിപ്പിക്കുന്നില്ല, കാണാൻ ശ്രമിക്കുക. പറഞ്ഞ് അവസാനിപ്പിക്കുമ്പോൾ ഒരു കാര്യം കൂടി എബ്രഹാം ബോംബ എന്ന കഥാപാത്രം കടന്ന് വരുമ്പോൾ ഒരു കർച്ചീഫ് കരുതുന്നത് നന്നാവും, അത് ആവശ്യം വന്നില്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് വികാരങ്ങൾ കുറവാണെന്ന് പറയേണ്ടി വരും. ഒൻപതര മണിക്കൂറിൽ നിറഞ്ഞ് നിന്ന വേദന അവസാനിക്കുമ്പോൾ മുപ്പത് വർഷങ്ങൾക്കിപ്പുറം ഈ കഥാപാത്രങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള ഗൂഗിൾ അന്വേഷണം ആരംഭിക്കുകയായി.

Verdict : Must Watch

462. Aquaman (2018)

Director : James Wan

Genre : Superhero

Rating : 8/10

Country : USA

Duration : 143 Minutes

🔸അക്വമാൻ എന്ന് കേട്ടാൽ സകലരും ചിരിക്കുന്ന ഒരു കാലം ഉണ്ടായിരുന്നു ഡിസിയുടെ ചരിത്രത്തിൽ, ഓറഞ്ചും പച്ചയും ചേർന്ന കോമാളി ഉടുപ്പും ഇട്ട് മീനിന്റെ മുകളിൽ കയറി നിൽക്കുന്ന, കടൽക്കുതിരയെ കയർ കെട്ടി ഓടിക്കുന്ന ആ കാലഘട്ടത്തിലെ കഥാപാത്രത്തെ കണ്ടാൽ ചിരിച്ചവരെ കുറ്റം പറയാനുമാവില്ല. എന്നാൽ പതിറ്റാണ്ടുകൾക്ക് ഇപ്പുറം ബാറ്റ്മാൻ, സൂപ്പർമാൻ തുടങ്ങിയ ഐതിഹാസിക കഥാപാത്രങ്ങൾ ഉൾപ്പെട്ട ഒരു സിനിമാറ്റിക് യുണിവേഴ്സിനെ ട്രാക്കിൽ എത്തിക്കേണ്ട ചുമതല ഈ മുൻകാല കോമാളി കഥാപാത്രത്തിന്റെ ചുമലിൽ എത്തിയത് വല്ലാത്തൊരു തരം ഐറണി ആയി തോന്നുകയാണ്. അത് എന്ത് തന്നെ ആയാലും അത്രയ്ക്കും സമ്മർദ്ദം ഈ ചിത്രത്തിന് താങ്ങാൻ കഴിയുമോ ഇല്ലയോ എന്നതാണ് അക്വമാനും ജെയിംസ് വാനും നേരിടുന്ന ചോദ്യം.

🔸അറ്റ്ലാന്റിസ് എന്ന വെള്ളത്തിന് കീഴിലുള്ള രാജ്യമാണ് അക്വമാന്റെ കഥാ പശ്ചാത്തലം. അറ്റ്ലാന്റിസിലെ രാജാവായ ഓർമിന് ഭീഷണി ഉയർത്തിക്കൊണ്ട് യഥാർത്ഥ അനന്തരാവകാശി ആയ ആർതർ കറി അഥവാ അക്വമാൻ കടന്ന് വരുന്നതും ഇരുവർക്കും ഇടയിൽ രാജ്യത്തിൻറെ ഭാവി തുലാസിൽ നിർത്തിക്കൊണ്ട് ഒരു യുദ്ധത്തിന് കളം ഒരുങ്ങുന്നതും എല്ലാമാണ് ചിത്രത്തിന്റെ പ്രമേയം. ഇതിന് പുറമെ ആർതറിന്റെ മാതാപിതാക്കളിലേക്കും, മേരാ എന്ന അംബെർഹെഡ് കഥാപാത്രത്തിലേക്കും, ബ്ലാക്ക് മാന്റയിലേക്കും എല്ലാം ചിത്രം ശ്രദ്ധ ചെലുത്തുന്നുണ്ട്. കഥ വെച്ച് നോക്കുമ്പോൾ മാർവെലിന്റെ ബ്ലാക്ക് പാന്തെറിനോട് പലയിടത്തും ചിത്രം സാമ്യം പുലർത്തുന്നതായി തോന്നിയെങ്കിലും അതൊരിക്കലും അരോചകമായി മാറിയില്ല എന്നതാണ് സത്യം.

🔸ചിത്രത്തിന്റെ മോശം എന്ന് അനുഭവപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളിലേക്ക് കടക്കുക ആണെങ്കിൽ ആദ്യം തന്നെ ട്രൈലെർ എഡിറ്റ് ചെയ്ത വ്യക്തിയെ പരാമർശിക്കണം, കാരണം മികച്ചത് എന്ന് തിയേറ്ററിൽ തോന്നിയ ഒരു രംഗം പോലും പുള്ളിക്കാരൻ ട്രെയ്‌ലറിൽ ചേർക്കാൻ വിട്ട് പോയിട്ടില്ല. അത് മാത്രമല്ല ട്രെയ്‌ലർ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചാൽ തന്നെ ഏറെക്കുറെ കഥാഗതി മുഴുവൻ പിടികിട്ടും, ചില കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ഭാവി മാത്രമേ സംശയത്തിൽ നിൽക്കുക ഉള്ളൂ. ഇത് സിനിമയുടെ പിഴവ് അല്ലാത്തതിനാൽ ഒഴിവാക്കാം എന്നാൽ തുടക്കത്തിലേ സെൽഫി രംഗവും, റോസാപ്പൂ കടിച്ച് തിന്നുന്ന രംഗവും ചിത്രത്തിന്റെ ടോണുമായി യാതൊരു രീതിയിലും ചേർന്ന് നിൽക്കുന്നതായി തോന്നിയില്ല, നായകന്റെ ചില കൗണ്ടറുകൾ നന്നായി ഇരുന്നെങ്കിലും മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ചവ മോശമായി തന്നെ അനുഭവപ്പെട്ടു. ഇതൊക്കെ ആണെങ്കിലും ചിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ പിഴവ്, അല്ലെങ്കിൽ അബദ്ധം എന്നത് വില്ലം ഡാഫോയെ പോലെ കഴിവുള്ള ഒരു നടനെ കിട്ടിയിട്ടും വേണ്ട രീതിയിൽ ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയാതെ പോയതാണ്.

🔸ഇനി നല്ല വശങ്ങളിലേക്ക് കടക്കുക ആണെങ്കിൽ എടുത്ത് പറയേണ്ടത് കാസ്റ്റിംഗ് തന്നെയാണ്. സ്വന്തം കഴിവിൽ ഒരല്പം വിശ്വാസക്കൂടുതൽ ഉള്ള, സാവേജ് മോഡിലുളള ആർതർ കറി ആയി ജേസൺ മമോവ തകർത്തു എന്ന് പറയാം, മേരാ എന്ന കഥാപാത്രമായി നായകനോടൊത്ത് അന്യായ കെമിസ്ട്രി പ്രകടിപ്പിച്ച അംബെർഹെർഡും, ചെറുതെങ്കിലും ബേധപ്പെട്ട കഥാപാത്രമായി നിക്കോൾ കിഡ്മാനും, വില്ലൻ കഥാപാത്രങ്ങളായി പാട്രിക് വിത്സനും, യഹ്യ അബ്ദുൽ മാറ്റീനും എല്ലാം നന്നായിരുന്നു. മികച്ച ആക്ഷൻ രംഗങ്ങളും, സ്പെഷ്യൽ എഫക്ട്സും ചിത്രത്തിന് മോടി കൂട്ടുന്നു. നായകന്റെ ഒറിജിൻ ചിത്രമായിട്ട് കൂടി തോളോട് തോൾ ചേർന്ന് നിന്ന രണ്ട് വില്ലൻ കഥാപാത്രങ്ങളും പ്രത്യേക പരാമർശം അർഹിക്കുന്നു, പ്രത്യേകിച്ചും ബ്ലാക്ക്മാന്റ (വ്യക്തമായ കാര്യ കാരണങ്ങൾ ഉള്ള വില്ലൻ അപകടകാരി ആയിരിക്കും എന്ന തത്വം ഇവിടെ സത്യമാവുന്നു). ട്രൈലെർ മുതൽക്കേ ശ്രദ്ധിച്ച ബാക്ക്ഗ്രൗണ്ട് സ്കോറും മികച്ചതായിരുന്നു എന്ന് പറയാം.

🔸ഇത്രയും പറഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് കാണണമോ വേണ്ടയോ എന്ന കാര്യത്തിൽ കൂടി തീരുമാനമാക്കാം, ഒരു സൂപ്പർഹീറോയുടെ ഒറിജിൻ സ്റ്റോറി എന്നതിൽ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കാവുന്നത് എല്ലാം ചിത്രത്തിൽ ഉണ്ട്, പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന കഥാ സന്ദർഭങ്ങളിൽ കൂടി തന്നെയാണ് ചിത്രം കടന്ന് പോവുന്നതും, എന്നാൽ അക്വമാൻ എന്ന ചിത്രം പൂർണമായും ആസ്വദിക്കണം എങ്കിൽ തിയേറ്ററിൽ ബിഗ് സ്‌ക്രീനിൽ തന്നെ കാണേണ്ടി വരും, കാരണം ദൃശ്യവിരുന്ന് എന്നൊക്കെ വിശേഷണം അർഹിക്കുന്ന ചിത്രമാണ് ഇത്. ഒരു പുതിയ ലോകം തന്നെയാണ് ജെയിംസ് വാൻ പ്രേക്ഷകർക്കായി തുറന്നിടുന്നത്, തിയേറ്ററിൽ അതിന്റെ പരിപൂർണതയിൽ കണ്ടാൽ ആസ്വദിച്ച് കണ്ട് തിരിച്ച് പോരാം, ഒരു തവണ കാണാൻ ഉള്ള വകുപ്പ് ചിത്രം എല്ലാ തരം പ്രേക്ഷകർക്കുമായി കരുതി വെച്ചിട്ടുണ്ട്.

Verdict : Good

461. Spider-Man Into the Spider-Verse (2018)

Director : Bob Persichetti

Genre : Animation

Rating : 8.6/10

Country : USA

Duration : 116 Minutes

🔸ഒരു സ്‌പൈഡർമാൻ, രണ്ട് സ്‌പൈഡർമാൻ, മൂന്ന് സ്‌പൈഡർമാൻ ചറ പറാ സ്‌പൈഡർമാൻ, അങ്ങനെ ഓരോ കഥാപാത്രവും വരി വരിയായി കടന്ന് വരികയാണ്, ദോഷം പറയരുത്, ഒന്ന് പോലും മുഷിപ്പിച്ചില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല ഇതുവരെ കണ്ട് പരിചയിച്ചിട്ടില്ലാത്ത ഒരു തരം അനുഭവം നൽകുകയും ചെയ്തു. ഏകദേശം ഒരു വർഷത്തോളം മുൻപാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു ചിത്രം സോണി ഒരുക്കുന്നുണ്ട് എന്നും അതിൽ സ്പൈഡർമാന്റെ ഒരുപാട് അവതാരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടും എന്നും കേട്ടത്. സ്വാഭാവികമായും മാർവെൽ ഒരുക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളും ടോബി, ഗാർഫീൽഡ് എന്നിവരുടെ സ്‌പൈഡർമാൻ ചിത്രങ്ങളും ഉള്ളപ്പോൾ എന്തിന് പുതിയ ഒന്ന് എന്നതായിരുന്നു ചിന്ത, ആള് കൂടുമ്പോൾ പാമ്പ് ചാവില്ല എന്ന സിംബോളിസവും കണക്കിൽ എടുത്തപ്പോൾ ദുരന്തമായിരുന്നു പ്രതീക്ഷിച്ചത്. ഈ പ്രതീക്ഷയെ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ കീറി മുറിച്ച് ഒടിച്ച് വലിച്ചെറിയുന്നുണ്ട് സ്പൈഡർ വേർസ് എന്ന ചിത്രം.

🔸ചിത്രത്തെ കുറിച്ച് കൂടുതൽ പറയുന്നതിന് മുന്നേ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞിടാം, സ്പൈഡർവേഴ്സ് അടുത്ത കാലത്ത് പുറത്തിറങ്ങിയതിൽ ഏറ്റവും മികച്ച സ്‌പൈഡർമാൻ ചിത്രമാണ് (വ്യക്തിപരമായി ഒരു സംശയവും ഇല്ല). മാർവെലിന്റെ ഹോംകമിങ്ങിനെക്കാളും സോണിയുടെ തന്നെ രണ്ട് ഭാഗ ഗാർഫീൽഡ് ചിത്രങ്ങളെക്കാളും മികച്ചതാണ് ഈ ചിത്രം, ഇതിനേക്കാൾ മികച്ചത് എന്ന് പറയാൻ സാക്ഷാൽ ടോബി മഗ്വേറിന്റെ സ്‌പൈഡർമാൻ 2 മാത്രമേ ഉള്ളൂ എന്നാണ് അഭിപ്രായം. ഇനി ചിത്രത്തിന്റെ കഥയിലേക്ക് വരിക ആണെങ്കിൽ, മൈൽസ് മൊറാലസ് എന്ന സ്‌പൈഡർമാൻ ആണ് ചിത്രത്തിന്റെ നട്ടെല്ല്. ചില കാരണങ്ങൾ കാരണം വ്യത്യസ്ത ഡയമെൻഷനുകളിലെ സ്‌പൈഡർമാൻ ടീംസെല്ലാം ഒരുമിച്ചെത്തുന്നതും തുടർന്നുള്ള സംഭവങ്ങളും എല്ലാമാണ് ചിത്രം. ഈ വിശദീകരണത്തിൽ വലിയ തൃപ്തി തോന്നുന്നില്ലെങ്കിൽ അത് എഴുത്തിന്റെ പ്രശനം മാത്രമാണെന്ന് മനസിലാക്കുക.

🔸ഇനി ചിത്രത്തിന്റെ നല്ലതും മോശവുമായ വശങ്ങളിലേക്ക് കടക്കുക ആണെങ്കിൽ (വേണ്ടിയിട്ടല്ല, പൊതു ശീലം കാരണം) ചിത്രത്തിന്റെ ദൈർഖ്യം ഒരല്പം കുറഞ്ഞ് പോയി എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം, ഒരുപാട് കഥാപാത്രങ്ങളും സന്ദർഭങ്ങളും വന്ന് പോവുന്നത് കൊണ്ടാവും ഒരു തരം റഷ് പലയിടത്തും പ്രകടമായി തോന്നി, ഇതിനോടൊപ്പം തന്നെ സ്‌പൈഡർമാൻ എന്ന കഥാപാത്രത്തിനെ ചുറ്റി പറ്റിയുള്ള മറ്റൊരു കഥാപാത്രവും ഒരു ചെറിയ പോരായ്മയായി തോന്നി. കഥയുമായി അടുത്ത ബന്ധമുള്ള കഥാപാത്രം ആയതിനാലും അതിനെ കുറിച്ചുള്ള എന്ത് പരാമർശവും കനത്ത സ്പോയ്ലർ ആവും എന്നതിനാലും ഇപ്പോൾ പറയാൻ താല്പര്യപ്പെടുന്നില്ല. ഇനി നല്ലതെന്ന് തോന്നിയവയിലേക്ക് കടക്കുക ആണെങ്കിൽ പറയാൻ ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ട് എന്നത് മാത്രം മതി ചിത്രത്തിന്റെ നിലവാരം മനസിലാക്കാൻ.

🔸ചിത്രത്തിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ പ്ലസ് പോയിന്റ് ആയി തോന്നിയത് അവസാന ഭാഗത്തെ കൂട്ട അടിയും രംഗങ്ങളിലെ അനിമേഷനും തന്നെയാണ്. സ്പൈഡർമാനും കിങ്‌പിനും (ഇഷ്ട കഥാപാത്രം) തമ്മിലുള്ള ഇടപെടലുകളും പോരാട്ടവും എല്ലാം നിറഞ്ഞ ആദ്യ പാതി ആയാലും മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച അവസാന ഭാഗം ആയാലും ശെരി അനിമേഷൻ മികവ് പ്രകടം ആയിരുന്നു, മറ്റ് ചിത്രങ്ങളുമായി താരമത്യം ചെയ്യുമ്പോൾ ഡീറ്റൈലിംഗ് പോലെയുള്ളവ ഒരല്പം കുറഞ്ഞോ എന്ന സംശയം ഉണ്ടെങ്കിലും വ്യത്യസ്തയിൽ നൂറിൽ നൂറ് മാർക്കാണ് ഈ വിഭാഗത്തിൽ ചിത്രത്തിന്. ഇതോടൊപ്പം തന്നെ എടുത്ത് പറയേണ്ടതാണ് ചിത്രത്തിലെ വൈകാരികമായ നിമിഷങ്ങൾ, മൈൽസ് മൊറാലസ് എന്ന കഥാപാത്രത്തെയും പീറ്റർ പാർക്കറിനെയും ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണ് ചിത്രത്തിലെ മിക്ക ഇമോഷണൽ രംഗങ്ങളും, അവ എല്ലാം തീർച്ചയായും മികച്ചതായിരുന്നു താനും.

🔸മികച്ച ഒരു കൺസെപ്റ്റ് ആണ് സ്പൈഡർ വേർസിന്റേത്, ഒരുപക്ഷെ അധികം ആരും ചിന്തിച്ചിട്ടോ അല്ലെങ്കിൽ പൂർത്തീകരിക്കാൻ ഇറങ്ങി തിരിച്ചിട്ടോ ഇല്ലാത്ത ഒരു കൺസെപ്റ്റ്, ആ കൺസെപ്റ്റിനോട് തികച്ചും നീതി പുലർത്തി ആദ്യാവസാനം ചിരിയോടെ കണ്ടിരിക്കാൻ പാകത്തിൽ ഒരു ചിത്രം തയാറാക്കി എന്നിടത്താണ് അണിയറയിൽ പ്രവർത്തിച്ചവർ വിജയിക്കുന്നത്. ഈ വിജയത്തിൽ ശബ്ദ രൂപേണ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട നടീ നടന്മാർക്കും വലിയ പങ്ക് ഉണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ചും ഷെമീയ്ക്ക് മൂർ, ഹെലീ സ്റ്റെൻഫെൽഡ്, ജെയ്ക്ക് ജോൺസൻ എന്നിവർക്ക്. ഇവർക്കൊപ്പം തന്നെ സീൻ സ്റ്റീലർ എന്നൊക്കെ വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടേണ്ട കിങ്‌പിൻ ആയി ലീവ് ഷ്റീബറും, സ്‌പൈഡർമാൻ അവതാരങ്ങളിൽ ഒന്നായി സാക്ഷാൽ നിക്ക് കേജും എത്തുന്നുണ്ട്. ഇനി ഇതൊന്നും പോരെങ്കിൽ വെടിക്കെട്ട് പോലെയൊരു പോസ്റ്റ് ക്രെഡിറ്റ് സീനും ചിത്രത്തിൽ ഉണ്ട്. ആകെ മൊത്തം നോക്കുമ്പോൾ ഒരു ഹോളിഡേ എൻജോയ്മെന്റ് മൂഡിൽ കണ്ടിരിക്കാൻ പറ്റിയ നല്ല ഒന്നാംക്ലാസ് ചിത്രമാണ് സ്‌പൈഡർമാൻ ഇന്റു ദി സ്പൈഡർവേഴ്സ്, രണ്ടാമതൊന്ന് ആലോചിക്കാതെ ധൈര്യമായി കാണാം ഈ ചിത്രം. ചിത്രത്തിന് തുടർ ഭാഗങ്ങൾ ഉണ്ടാവും എന്ന് കേട്ടു, രണ്ടോ മൂന്നോ എത്ര വേണേലും എടുത്തോ ഈയൊരു നിലവാരം ഉണ്ടായാൽ മതി (ശ്രീനിവാസൻ.ജെപിജി).

Verdict : Very Good

460. Picnic (1996)

Director : Shunji Iwai

Genre : Drama

Rating : 7.3/10

Country : Japan

Duration : 67 Minutes

🔸"The Difference Between A Healthy Person And One Who Is Mentally Ill Is The Fact That The Healthy One Has All The Mental Illness, And The Mentally Ill Person Has Only One" പൊതുവെ ഒരു ചെറിയ കുട്ടിയുടേതിന് സമാനമായി ഒട്ടും മലിനമാക്കപ്പെടാത്ത ഒരു മനസ്സാണ് മാനസിക വൈകല്യം ഉള്ളവരുടേത് എന്ന് പറഞ്ഞ് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇവരുടെ മനസ്സും ചിന്തകളും ജീർണിച്ച പുറം ലോക ചിന്തകൾ കയറി കൂടിയിട്ടില്ലാത്തവയാണ്, അതിനാൽ തന്നെ ഒരു തരം നിഷ്കളങ്കത അവരിൽ കാണാനായേക്കും, ഭൂതകാലം അവർക്ക് ബാധകമല്ല, ഭാവിയെ കുറിച്ച് ആകുലതകൾ ഇല്ല, എന്തിനധികം വർത്തമാന കാലം പോലും അവരുടെ ചിന്തകളിൽ ഇല്ല, അങ്ങനെ ഒഴുകി നടന്ന് പടർന്ന് പരന്ന് കടന്ന് പോവുന്ന ചില ജീവിതങ്ങൾ ഉണ്ട് ചുറ്റിലും.

🔸ഷുഞ്ചി ഇവായി എന്ന സംവിധായകന് ചിലപ്പോൾ ഒരു പരിചയപ്പെടുത്തൽ ആവശ്യം വന്നേക്കാം, ജാപ്പനീസ് ചിത്രങ്ങളിൽ താല്പര്യം പ്രകടിപ്പിക്കാത്തവർക്ക് ചിലപ്പോൾ ഒരല്പം അപരിചിതത്വം തോന്നിയേക്കാം ആ പേരിനോട്. ലവ് ലെറ്റർ പോലെയുള്ള ഷുഞ്ചിയുടെ സിനിമകൾക്ക് ആരാധകർ ഉണ്ടെങ്കിൽ കൂടിയും പിക്നിക് പോലെയോ ഷാലോടെയിൽ ബട്ടർഫ്‌ളൈ പോലെയോ ഉള്ള മികച്ച ചിത്രങ്ങൾ പലർക്കും കേട്ട് കേൾവിയില്ല. ഈ ചിത്രങ്ങളെല്ലാം തന്നെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന വിഷയത്തിൽ മികവ് പുലർത്തുന്നതാണ് എന്നതിൽ ചിത്രം കണ്ടൊരാൾക്ക് സംശയം ഉണ്ടാവാൻ ഇടയില്ല. ഇവയിൽ തന്നെ പിക്നിക് എന്ന ചിത്രം എടുത്ത് പറയേണ്ട ഒന്നാണ്

🔸മാനസിക വൈകല്യം ഉള്ള ചില കഥാപാത്രങ്ങളുടെ കഥയാണ് പിക്നിക് പറയുന്നത്, ഐ ആം എ സൈബോർഗ് ബട്ട് താറ്റ്സ് ഓക്കെ എന്ന ചിത്രത്തിനോട് ചില സാമ്യതകൾ ഈ സിനിമയും പുലർത്തുന്നുണ്ട്. രണ്ട് ചിത്രങ്ങളിലും മാനസിക വൈകല്യം എന്നതിന് അപ്പുറം നിഷ്കളങ്കത നിറഞ്ഞ കഥാപാത്രങ്ങളും, അവരിൽ ബോധവാന്മാരായ മനുഷ്യർക്ക് മനസിലാക്കാൻ കഴിയുന്ന ട്രാജഡിയുടെ ടോണും എല്ലാം മനോഹരമായി അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരു മാനസിക ആരോഗ്യ കേന്ദ്രത്തിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടുന്ന കൊക്കോ, സുംജി, സെറ്റൊരു എന്നീ വ്യക്തികളുടെ കഥയാണ് ഈ ചിത്രം പറയുന്നത്. നാല് മാനസിക രോഗികൾ നഗരത്തിൽ എത്തുന്നതും തുടർന്ന് അരങ്ങേറുന്ന സംഭവങ്ങളും എല്ലാം ചേർന്ന് മലയാളത്തിൽ ഒരു സിനിമ പുറത്തിറങ്ങിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും പിക്നിക്കിന്റെ ടോൺ തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്.

🔸കൊക്കോ എന്ന കഥാപാത്രമാണ് ചിത്രത്തിന്റെ സെന്റർ പീസ്, കൂട്ടത്തിൽ ഒരല്പം കിറുക്ക് കൂടുതലും കൊക്കോയ്ക്ക് ആണ്. വേഷ വിധാനങ്ങളിലും പെരുമാറ്റത്തിലും എല്ലാം കൊക്കോ നമ്മൾ ഇതുവരെ കണ്ട് മുട്ടിയിട്ടില്ലാത്ത ഒരു തരം അവതാരമാണ്. കൊക്കോയോടൊപ്പം തന്നെ പ്രാധാന്യം അർഹിക്കുന്ന കഥാപാത്രമാണ് സുംജി, ഹാലൂസിനേഷൻ പോലെയുള്ള കാരണങ്ങളാൽ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്ന സുംജിയുടെയും കൊക്കോയുടെയും ജീവിതങ്ങളിലൂടെ ചിത്രം കടന്ന് പോവുന്നുണ്ട്. ഈ മൂന്ന് കഥാപാത്രങ്ങളും പുറം ലോകത്തേക്ക് എത്തുന്നതും ലോകാവസാനം അടുത്തെന്ന മിഥ്യാധാരണ ഇവരിൽ ഉടലെടുക്കുന്നതും തുടർന്നുള്ള സംഭവങ്ങളും ആണ് ചിത്രത്തിന്റെ തുടർന്നുള്ള ഭാഗങ്ങൾ.

🔸ഒരു മണിക്കൂർ പരിധിയിൽ ദൈർഖ്യമുള്ള വളരെ ലളിതമായ ഒരു ചിത്രമാണ് പിക്നിക്, മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ചതിൽ നിന്നും മാറി കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ഭൂതകാലത്തിലേക്കും കാര്യ കരണങ്ങളിലേക്കും എല്ലാം ചിത്രം കടന്ന് പോവുന്നുണ്ട്. ലളിതമായ കഥയിലും അതിന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ അവതരണത്തിലും ഒരു ട്രാജിക് ടോൺ ചിത്രം കരുതി വെച്ചിട്ടുണ്ട്, ഈ ടോൺ നിലനിർത്തുന്നതിൽ നിർണ്ണായക പങ്ക് വഹിച്ച സിനിമയുടെ ബാക്ക്ഗ്രൗണ്ട് സ്കോറും എടുത്ത് പറയേണ്ടി ഇരിക്കുന്നു. ഇതിനോടൊപ്പം മികച്ച സിനിമാട്ടോഗ്രഫിയും നല്ല പ്രകടനങ്ങളും കൂടി ആവുമ്പോൾ ജാപ്പനീസ് സിനിമാ ഇന്ഡസ്ട്രിയിലെ കണ്ടിരിക്കേണ്ട ചിത്രങ്ങളിൽ ഒന്നായി മാറുകയാണ് പിക്നിക് എന്ന ചിത്രം.

Verdict : Very Good

459. Ralph Breaks The Internet (2018)

Director : Rich Moore

Genre : Animation

Rating : 7.5/10

Country : USA

Duration : 112 Minutes

🔸അനിമേഷൻ ചിത്രങ്ങളോട് താല്പര്യം പ്രകടിപ്പിക്കാത്ത അനവധി സിനിമാ ആസ്വാദകരെ നേരിട്ട് അറിയാം, ഇതിൽ മിക്കവരും പറയുന്ന കാരണങ്ങൾ ഒന്നുകിൽ വിശ്വസനീയത കുറവാണ് എന്നതോ അല്ലെങ്കിൽ മനുഷ്യർക്ക് പകരം സ്പെഷ്യൽ എഫക്ടിന്റെ ബലത്തിൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട കഥാപാത്രങ്ങളോടുള്ള ഇഷ്ടക്കുറവോ ആയിരിക്കും എന്നാണ് അനുഭവം. എന്നാൽ അനിമേഷൻ മേഖലയിൽ സിനിമ കൈവരിച്ച മുന്നേറ്റത്തിനെ കുറിച്ച് ഇവർ ബോധവാന്മാർ ആണോ എന്നതാണ് യഥാർത്ഥ ചോദ്യം. ലൈവ് ആക്ഷൻ ചിത്രങ്ങളേക്കാൾ വികാര തള്ളിച്ച സൃഷ്ടിക്കാനും പ്രേക്ഷകരെ പിടിച്ച് ഇരുത്താൻ കെൽപ്പുള്ള കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളെയും സൃഷ്ടിക്കാനും ജാപ്പനീസ്, ഇംഗ്ലീഷ് അനിമേഷൻ ചിത്രങ്ങൾക്ക് സാധിക്കാറുണ്ട്, അതിൽ അവർ വിജയിച്ചിട്ടുള്ളതുമാണ്. ഈ മേഖലയിലെ അതികായന്മാരായ ഡിസ്നിയുടെ ഏറ്റവും പുതിയ സൃഷ്ടിയാണ് റാൽഫ് ബ്രെയ്ക്സ് ദി ഇന്റർനെറ്റ്, മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച നിലവാരത്തിന്റെ കാര്യം പിന്തുടരുന്ന മറ്റൊരു നല്ല ഡിസ്‌നി ചിത്രം.

🔸മുൻഭാഗ ചിത്രത്തിലെ സംഭവങ്ങൾക്ക് ശേഷം ആറ് വർഷങ്ങൾ കടന്ന് പോയിരിക്കുന്നു, റാൽഫും വിനാലൊപ്പും ഇന്ന് അടുത്ത സുഹൃത്തുക്കളാണ്, അതിനേക്കാൾ ഉപരി മനസാക്ഷി സൂക്ഷിപ്പുകാർ എന്നൊക്കെ വേണമെങ്കിൽ പറയാം. വിനാലോപ്പിന്റെ ഷുഗർ റഷ് എന്ന കമ്പ്യൂട്ടർ ഗെയിം ചില പ്രശ്നങ്ങൾ നേരിടുന്നതും അത് പരിഹരിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി ഇരുവർക്കും വേൾഡ് വൈഡ് വെബ് വരെ പോവേണ്ടി വരുന്നതും തുടർന്ന് അരങ്ങേറുന്ന സംഭവങ്ങളും എല്ലാമാണ് റാൽഫ് ബ്രെയ്ക്സ് ദി ഇന്റർനെറ്റിന്റെ രത്നച്ചുരുക്കം, അത് ആ വഴി പോകട്ടെ. ചിത്രത്തിന്റെ കഥയിൽ ശ്രദ്ധ ചെലുത്തുന്നതിനേക്കാൾ നല്ലതും മോശവുമായ വശങ്ങളിലേക്ക് ഒരു ചെറിയ നോട്ടം ആവാം.

🔸കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കെ മോശം എന്ന് തോന്നിയ അല്ലെങ്കിൽ ഇത് പോരാ എന്ന് തോന്നിയ ചില കാര്യങ്ങളിലേക്ക് ആദ്യം കടക്കാം, ആറ് വർഷങ്ങൾക്ക് മുന്നേ പുറത്തിറങ്ങിയ ചിത്രവുമായി തട്ടിച്ച് നോക്കുക ആണെങ്കിൽ ഈ ചിത്രം ഒരല്പം അലസത നിറഞ്ഞ ചിത്രം തന്നെയാണ്. ആദ്യ ഭാഗത്തെ കഥാപാത്രങ്ങൾക്ക് കാര്യമായ പുരോഗതിയെ വ്യക്തമായ ഉദ്ദേശ ശുദ്ധിയോ ഈ ചിത്രം നൽകിയതായി തോന്നുന്നില്ല, ആദ്യ ഭാഗം കണ്ട് ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടവർക്ക് ഇത് വലിയ പോരായ്മ ആയി തോന്നാൻ ഇടയില്ലെങ്കിലും ഇത് കണ്ടതിന് ശേഷം ആദ്യ ഭാഗം കാണാനിടയായ എന്നെ പോലെ ഉള്ളവർക്ക് പ്രശനം അനുഭവപ്പെട്ടേക്കാം. ഇതിനോടൊപ്പം ഏൽക്കാതെ പോയ വൈകാരികതയും (ഡിസ്‌നി സ്പെഷ്യൽ) ഒരു പോരായ്മ ആയി തോന്നി. എന്നാൽ ഇതിനേക്കാൾ എല്ലാം മുകളിൽ നിൽക്കുന്നത് നല്ലൊരു തീം ഉണ്ടായിട്ടും പ്രാരംഭ ഘട്ടം വരെ മാത്രം എത്തിയ സ്ക്രിപ്റ്റ് തന്നെയാണ്.

🔸ഇനി മികച്ച് നിന്ന കാര്യങ്ങളിലേക്ക് ശ്രദ്ധ തിരിക്കുക ആണെങ്കിൽ അനിമേഷന്റെ കാര്യത്തിൽ ആദ്യ ചിത്രത്തേക്കാൾ നിലവാരം പുലർത്തുന്നുണ്ട് ഈ ചിത്രം, ഇതിനോടൊപ്പം തന്നെ ഇൻക്രെഡിബിൾസ് പോലെയുള്ള ചിത്രങ്ങൾ സെറ്റ് ചെയ്ത നിലവാരത്തിന്റെ ലെവൽ ഈ ചിത്രവും പുലർത്തുന്നുണ്ട് എന്നത് ഡിസ്‌നിക്ക് അഭിമാനിക്കാനുള്ള വകയാണ്. ചിത്രത്തിന്റെ ശക്തി എന്നത് ജോൺ സി റെയ്‌ലിയുടെ റാൽഫ് തന്നെയാണ്, താൻ അഭിനയിക്കുന്ന ചിത്രങ്ങളിലെല്ലാം പ്രേക്ഷകരെ കയ്യിലെടുക്കാറുള്ള റെയ്ലിയുടെ വ്യത്യസ്ത ശൈലി ഇവിടെ ശബ്ദത്തിലൂടെയും കാണാനാവും, ഇദ്ദേഹത്തിനോടൊപ്പം തന്നെ സാറാ സിൽവെർമാനും, ഗാൽ ഗാഡറ്റും പ്രശംസ അർഹിക്കുന്നുണ്ട്. ഇന്റർനെറ്റ് എന്നത് വളരെ പ്രാധാന്യമുള്ള വസ്തുതയായി വന്ന് പോവുന്ന ഈ ചിത്രത്തിൽ ബസ് ലൈറ്റിയർ പോലെയുള്ള അനവധി കഥാപാത്രങ്ങളും വന്ന് പോവുന്നുണ്ട് എന്നതും ശ്രദ്ധേയമാണ്.

🔸ഇനി കാണണോ വേണ്ടയോ എന്ന ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം, കാണാം തീർച്ചയായും ഒരു തവണ കാണാനുള്ള വിഭവങ്ങൾ ചിത്രം ഒരുക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. അനിമേഷൻ, ഡിസ്‌നി ആരാധകർക്ക് കണ്ട് ആസ്വദിക്കാൻ പറ്റിയ ചിത്രമാണ് റാൽഫ് ബ്രെയ്ക്സ് ദി ഇന്റർനെറ്റ്, എന്തിരുന്നാലും അനിമേഷൻ ചിത്രങ്ങളോട് താല്പര്യം പ്രകടിപ്പിക്കാത്തവരോട് ശുപാർശ ചെയ്യാൻ മാത്രം വലിയ സംഭവവുമല്ല. എന്ജോയ്മെന്റ് മൂഡിൽ കാണാൻ പറ്റിയ ചിത്രമാണ് റാൽഫ്, കീറി മുറിക്കാൻ പല കാരണങ്ങളും കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞേക്കാം എങ്കിൽ കൂടിയും ചിത്രം നൽകുന്ന എന്റർടൈൻമെന്റ് വാല്യൂ പരിശോധിക്കുമ്പോൾ ഒറ്റ തവണ കാഴ്ചയ്ക്ക് തീർച്ചയായും നിർദ്ദേശിക്കും.

Verdict : Good

458. Mortal Engines (2018)

Director : Christian Rivers

Genre : Adventure

Rating : 6.8/10

Country : New Zealand

Duration : 128 Minutes

🔸മോർട്ടൽ എഞ്ചിൻസ് എന്ന ചിത്രത്തിന് ആധാരമായ ഫിലിപ്പ് റീവ്സിന്റെ നോവൽ വായിച്ചിട്ടില്ല, നാല് ഭാഗമോ മറ്റോ ഉണ്ട് എന്നതല്ലാതെ കഥയെ പറ്റിയോ കഥാപാത്രങ്ങളെ പറ്റിയോ ഒന്നും തന്നെ യാതൊരു അറിവും ഉണ്ടായിരുന്നുമില്ല. എന്തിരുന്നാലും വായിച്ചിട്ടുള്ളവരുടെ നല്ല പ്രതികരണം കാരണവും, അതിനേക്കാളേറെ പീറ്റർ ജാക്സൺ എന്ന വ്യക്തിയുടെ പാഷൻ പ്രൊജക്റ്റ് ആയതിനാലും പ്രതീക്ഷ എന്ന സാധനം മോർട്ടൽ എഞ്ചിൻസിന് മേൽ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതാണ് സത്യം. ഒരു നല്ല നോവൽ ഒരിക്കലും നല്ലൊരു സിനിമ ഉറപ്പ് നൽകില്ല എന്ന വസ്തുത കഴിഞ്ഞ വർഷം പുറത്തിറങ്ങിയ ഡാർക്ക് ടവർ പഠിപ്പിച്ചതാണെങ്കിലും പുറത്തിറങ്ങിയ ട്രൈലെറുകളും പ്രൊമോഷൻ ഐറ്റംസും പ്രതീക്ഷ തകർക്കുന്ന മട്ടിൽ യാതൊരു സൂചനയും നൽകിയില്ല.

🔸വിശദീകരിക്കാനോ അല്ലെങ്കിൽ ചിത്രം കാണാത്തോരാൾക്ക് മനസിലാക്കി തരാനോ ഒരല്പം ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കഥയാണ് മോർട്ടൽ എഞ്ചിൻസിന്റേത്, എന്തിരുന്നാലും സ്പോയ്ലർ ഒഴിവാക്കി ഒരു ചെറിയ ശ്രമം നടത്തി നോക്കാം. ലണ്ടൻ നഗരമാണ് നമ്മുടെ കഥാ പശ്ചാത്തലം. ലണ്ടൻ പഴയ ലണ്ടനല്ല, സഞ്ചരിക്കാൻ ഒക്കെ കഴിയുന്ന പുതിയൊരു നഗരമാണ് ലണ്ടൻ, ലോകത്തെ മിക്ക നഗരങ്ങളും ഇന്ന് അങ്ങനെ തന്നെയാണ്. ഈ സഞ്ചരിക്കുന്ന ലണ്ടൻ നഗരത്തിലെ പ്രമാണി ആയ തദ്ദേയസ് വാലന്റൈന് നേരെ ഒരു വധ ശ്രമം ഉണ്ടാവുന്നതും, തുടർന്ന് അരങ്ങേറുന്ന സംഭവങ്ങളും പ്രത്യാഘാതങ്ങളും എല്ലാമാണ് ചിത്രത്തിന്റെ കഥ. ഹെസ്റ്റർ എന്ന അത്യാവശ്യം ദുരൂഹത നിറഞ്ഞ ഒരു യുവതിയുടെയും, ലണ്ടൻ നഗരത്തിലെ അന്തേവാസി ആയ ടോം എന്ന യുവാവിന്റെയും വീക്ഷണത്തിലൂടെയാണ് കഥ മുന്നേറുന്നത്.

🔸മോർട്ടൽ എഞ്ചിൻസിന്റെ മോശമെന്ന് തോന്നപ്പെട്ട ഭാഗങ്ങളിലേക്ക് ശ്രദ്ധ ചെലുത്തുക ആണെങ്കിൽ ആദ്യമേ തന്നെ പറയേണ്ടത് രണ്ട് മണിക്കൂറിന് മുകളിൽ നിൽക്കുന്ന ചിത്രത്തിന്റെ ദൈർഖ്യം തന്നെയാണ്. ഈ ദൈർഖ്യം പുതിയതായി പ്രേക്ഷകന്റെ മുന്നിലേക്ക് എത്തിയ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ വികസനത്തിന് വേണ്ടി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ പരാതികൾക്ക് യാതൊരു സ്ഥാനവും ഉണ്ടാവുമായിരുന്നില്ല എന്നാൽ ആദ്യ പാതിയിലെ അനാവശ്യമായ പല രംഗങ്ങളും ലാഗും ആസ്വാദനത്തിനെ നന്നായി ബാധിക്കുന്നുണ്ട്. അവസാനത്തോട് അടുക്കുമ്പോഴുള്ള ആക്ഷൻ രംഗങ്ങൾ നല്ലതാണെങ്കിൽ കൂടിയും ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർത്തുന്ന ക്ലൈമാക്സ് അതിനെ ബാലൻസ് ചെയ്യുന്നുമുണ്ട്. ഇതിനോടൊപ്പം ശരാശരിയിൽ താഴെ നിൽക്കുന്ന സംഭാഷണങ്ങളും, അനാവശ്യ ടോയ്‌ലെറ്റ് കൊമെടികളും, എന്തിനെന്ന് പോലും മനസിലാവാത്ത റൊമാൻസും മറ്റ് നെഗറ്റിവുകളായി അനുഭവപ്പെട്ടു.

🔸നൂറ് മില്യൺ ഡോളർ ബഡ്ജറ്റും, തിരക്കഥയിലും ദൈർഖ്യത്തിലും പൂർണ സ്വാതന്ത്ര്യവും, പീറ്റർ ജാക്ക്സണിനെ പോലെയൊരു വ്യക്തിയുടെ സാന്നിധ്യവും, എല്ലാത്തിനും ഉപരി നല്ലൊരു സോഴ്സ് മെറ്റീരിയലും ഉണ്ടായിട്ടും കയ്യടക്കം ഇല്ലായ്മ ഒന്ന് കൊണ്ട് മാത്രം വീണ് പോവുന്ന ഒരു ചിത്രമാണ് മോർട്ടൽ എഞ്ചിൻസ്. എങ്കിലും തെറ്റുകൾക്കിടയിലും ചില നല്ല വശങ്ങൾ കൂടിയുണ്ട് ചിത്രത്തിൽ, കുറച്ച് കൂടി ലളിതമായി പറയുക ആണെങ്കിൽ ഇതിൽ എവിടെയോ ഒരു നല്ല ചിത്രം ഒളിഞ്ഞിരിപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം. സ്റ്റീഫൻ ലാങ്ങിന്റെ കഥാപാത്രം ആണ് ചിത്രത്തിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ പ്ലസ് പോയിന്റ്, കഥാപാത്രവും അയാളുടെ ബാക്ഗ്രൗണ്ടും എല്ലാം സസ്പെൻസ് ആയി നിൽക്കട്ടെ, നായികാ കഥാപാത്രത്തോടൊപ്പം ഉള്ള ഈ കഥാപാത്രത്തിന്റെ ചില രംഗങ്ങൾ നന്നായിരുന്നു എന്ന് പറയാം. ഇതിനോടൊപ്പം എടുത്ത് പറയേണ്ടത് വിഷ്വൽ എഫക്ട്സിന്റെ കാര്യത്തിലാണ്, ആ മേഖലയിൽ യാതൊരു പരാതിയും പറയാനില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല പല ബിഗ് ബഡ്‌ജറ്റ്‌ ചിത്രങ്ങളോടും കിട പിടിക്കുന്നുമുണ്ട്.

🔸ഇനി കാണണമോ വേണ്ടയോ എന്നാണെങ്കിൽ വിഷ്വൽ എഫക്ടുകൾ ലാപ്‌ടോപിലോ ഫോണിലോ കാണുമ്പോൾ മികവ് അനുഭവപ്പെട്ടേക്കില്ല എന്തിരുന്നാലും വിലപ്പെട്ട സമയവും പണവും ഒന്നും ഒരു പരിധി വരെ ഈ ചിത്രം തിയേറ്ററിൽ അർഹിക്കുന്നുമില്ല. തീരുമാനങ്ങൾ സ്വന്തം റിസ്കിൽ എടുക്കുക, അത്യാവശ്യം മുഷിപ്പ് ഉണർത്തുന്ന ആദ്യ പകുതിയും മെച്ചപ്പെടുന്ന രണ്ടാം പകുതിയും, നല്ല ആക്ഷൻ സീക്വൻസുകളും, വിവരിക്കാൻ കഴിയാത്ത ക്ലൈമാക്സും എല്ലാം ചേർന്നതാണ് ചിത്രം. സ്വന്തം റിസ്കിൽ കാണാം ഇല്ലെങ്കിൽ പ്രിന്റ് ഇറങ്ങുമ്പോൾ ആവാം, എന്തിരുന്നാലും ബിൽഡ് അപ്പിനും പ്രതീക്ഷയ്‌ക്കും ഒത്ത് ഉയരാതെ പോവുന്ന ചിത്രമാണ് മോർട്ടൽ എഞ്ചിൻസ് എന്നതിൽ സംശയമില്ല.

Verdict : Below Average

457. Mowgli Legend Of The Jungle (2018)

Director : Andy Serkis

Genre : Adventure

Rating : 6.8/10

Country : UK

Duration : 104 Minutes

🔸മൗഗ്ലി എന്ന കഥാപാത്രത്തിനും ജംഗിൾ ബുക് എന്ന കഥയ്ക്കും പരിചയപ്പെടുത്തലുകൾ ആവശ്യം ഉണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനം റുഡ്യാർഡ് കിപ്ലിങ്ങിന്റെ ഭാവനയിൽ വിരിഞ്ഞ ഈ കഥ ഇന്ന്, ഒരു നൂറ്റാണ്ടിന് അപ്പുറവും സ്വീകാര്യതയ്ക്കും ജനപ്രീതിക്കും ഒരു കുറവും തട്ടാതെ നിലനിൽക്കുന്നത് കടന്ന് പോയ തലമുറകളുടെ കുട്ടിക്കാലത്തെ നിറമുള്ള സ്വപ്നങ്ങളിൽ ഒന്നായി ജംഗിൾ ബുക് നിലനിന്നത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ്. ഉദ്ദേശം ആറ് വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപാണ് വാർണർ ബ്രോസ് ചിത്രത്തെ കുറിച്ച് ചിന്തിച്ച് തുടങ്ങിയത്, സമീപനത്തിലെ വ്യത്യസ്തത കാരണവും മറ്റും അനവധി സംവിധായകർ വന്ന് പോയ പ്രൊജക്റ്റ് ഒടുവിൽ യാഥാർഥ്യത്തിലേക്ക് നീങ്ങിയത് ആൻഡി സെർക്കിസിന്റെ വരവോടു കൂടിയാണ്, 2016ലെ ഡിസ്‌നി ചിത്രം കാരണവും പ്രൊഡക്ഷൻ നേരിട്ട കാലതാമസവും കാരണം ഒരുപാട് വൈകിയ മൗഗ്ലി ഒടുവിൽ ഈ ആഴ്ച നെറ്റ്ഫ്ലിക്സിൽ എത്തിയിരിക്കുകയാണ്.

🔸ജംഗിൾ ബുക്കിനെ പറ്റി എന്തെങ്കിലും ഒരറിവ് ഉള്ള വ്യക്തിക്ക് കഥയെ കുറിച്ചും കഥാപാത്രങ്ങളെ കുറിച്ചും ഒരേകദേശ ധാരണ ഉണ്ടാവും, കാട്ടിലെ മൃഗങ്ങൾക്കിടയിൽ ജീവിക്കുന്ന മനുഷ്യക്കുട്ടി ആയ മൗഗ്ലിയും, അന്തേവാസികളായ മറ്റ് മൃഗങ്ങളും, സുഹൃത്തും സംരക്ഷകരും എല്ലാമായ ബാലുവും ബഗീരനും, എതിരാളിയായ ഷേർ ഖാനും എല്ലാമാണ് ഈ ചിത്രത്തിലെയും പ്രധാന കഥാപാത്രങ്ങൾ. ഈ മേഖലയിൽ ഒരു വിശദീകരണമോ, കാര്യമായ അറിവോ ആവശ്യം ഉണ്ടെന്ന് തോന്നാത്തതിനാൽ കഥയിലേക്ക് കടക്കുന്നില്ല, ചിത്രത്തിന്റെ നല്ലതും മോശവുമായ വശങ്ങളിലേക്ക് കടക്കാം. അതിലേക്ക് കടക്കുന്നതിന് മുന്നേ തന്നെ പറയാം ഡിസ്നിയുടെ ജംഗിൾ ബുക്കിൽ നിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ് ഈ ചിത്രം, പ്രത്യേകിച്ചും ടോണിലും കഥാപാത്രങ്ങളെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന രീതിയിലും.

🔸മോശമെന്ന് തോന്നിച്ച കാര്യങ്ങളിലേക്ക് കടക്കുക ആണെങ്കിൽ ആദ്യം തന്നെ സംശയം ഏതും ഇല്ലാതെ പറയേണ്ടി വരും ഡിസ്‌നി ചിത്രത്തിന് താഴെ തന്നെയാണ് മൗഗ്ലിയുടെ സ്ഥാനം, ശൈലിയിലും ടോണിലും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ രണ്ട് ചിത്രങ്ങളും താരമത്യം ചെയ്യുന്നത് അസംബന്ധം ആണെങ്കിൽ കൂടിയും മുൻ ചിത്രം ഒരുക്കിയ ദൃശ്യവിരുന്ന് ഈ ചിത്രം നൽകുന്നില്ല. എന്തിരുന്നാലും മൗഗ്ലിയുടെ ഡാർക്ക് ആയ അവതരണവും, റിയലിസ്റ്റിക് രീതിയും വേറിട്ട അനുഭവം തന്നെയാണ്. ഇതോടൊപ്പം താല്പര്യം ജനിപ്പിക്കാത്ത മനുഷ്യ കഥാപാത്രങ്ങളും (പ്രത്യേകിച്ചും ഫ്രീദ പിന്റോയുടെ കഥാപാത്രം), വെട്ടിച്ചുരുക്കിയത് പോലെയുള്ള സിനിമയുടെ ദൈർഖ്യം കാരണം ഉടലെടുക്കുന്ന പ്രശ്നങ്ങളും പോരായ്മകൾ ആയി അനുഭവപ്പെട്ടു. ജംഗിൾ ബുക്ക് പോലെയുള്ള സിനിമയിൽ മൗഗ്ലി അല്ലാതെ മറ്റ് മനുഷ്യ കഥാപാത്രങ്ങൾക്ക് ആരേലും വില നൽകുമോ എന്ന് ചോദിച്ച് ഈ പോരായ്‌മ വേണമെങ്കിൽ ഒഴിവാക്കാവുന്നതുമാണ്.

🔸ഇനി നല്ല വശങ്ങളിലേക്ക് കടക്കുക ആണെങ്കിൽ ടൈറ്റിൽ കഥാപാത്രത്തെ തന്നെ എടുത്ത് പറയേണ്ടി വരും, രോഹൻ ചന്ദ് തന്റെ വേഷം ഗംഭീരം ആക്കിയിരിക്കുന്നു എന്ന് തന്നെ പറയാം. സ്പെഷ്യൽ ഇഫക്ട്സ് മേഖലയിൽ ചിത്രം പുലർത്തിയ നിലവാരവും, മികച്ച സിനിമാട്ടോഗ്രഫിയും എടുത്ത് പറയേണ്ടി ഇരിക്കുന്നു, ഇതിനോടൊപ്പം തന്നെ ഓൾ സ്റ്റാർ കാസ്റ്റ് എന്നൊക്കെ ഉള്ള വിശേഷണം അർഹിക്കുന്ന ചിത്രത്തിന്റെ വോയിസ് കാസ്റ്റും അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ തകർത്തു, പ്രത്യേകിച്ചും കാ എന്ന കഥാപാത്രമായി എത്തിയ കെയ്റ്റ് ബ്ലാഞ്ചെട്ട് അന്യായ ഫീൽ തന്നെയാണ് നൽകിയത്. ക്രിസ്റ്റിയൻ ബെയ്‌ലിന്റെ ഭഗീരയും, ബെനഡിക്റ്റ് ക്യാമ്പെർബാച്ചിൻറെ ഷേർ ഖാനും ഒരുപോലെ മികച്ചു നിന്നു. മുൻ ചിത്രത്തിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി മൃഗങ്ങളെക്കാൾ മൗഗ്ലിയിൽ ശ്രദ്ധ ചെലുത്തിയ തീരുമാനവും കയ്യടി അർഹിക്കുന്നുണ്ട്.

🔸ഇനി ശെരിയും തെറ്റും ഒക്കെ പരിശോധിച്ച് കഴിഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് ചോദ്യത്തിലേക്ക് വരാം, കാണണമോ വേണ്ടയോ എന്ന ചോദ്യത്തിലേക്ക്. ഇതിനുള്ള മറുപടി മറ്റൊരു മറു ചോദ്യമാണ്, എന്ത് കൊണ്ട് കാണാതിരിക്കണം എന്ന്. ഡിസ്‌നി ചിത്രവുമായി തട്ടിച്ച് നോക്കുമ്പോൾ തട്ട് താഴ്ന്നിരുന്നേക്കാം എങ്കിലും വ്യക്തിപരമായി ഡാർക്ക് ആൻഡ് ഗ്രിറ്റി രീതിയിലുള്ള ഈ ചിത്രത്തിന്റെ അവതരണം മുൻ ചിത്രങ്ങളേക്കാൾ മികച്ചതായാണ് അനുഭവപ്പെട്ടത് (വ്യക്തിപരം മാത്രം). ജംഗിൾ ബുക്കിൽ നിന്നും പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന ഒരു കിഡ് ഫ്രണ്ട്ലി ചിത്രം ആയിരിക്കില്ല മൗഗ്ലി, അതിനുള്ള കാരണം ചിത്രം അവസാനത്തോട് അടുക്കുമ്പോൾ മനസിലായേക്കും. കൂടുതൽ പറയുന്നില്ല കഥയുടെയും കഥാപാത്രത്തിന്റെയും ആരാധകർക്ക് ഒരു തവണ കാണാനുള്ള വക ചിത്രം കരുതി വെച്ചിട്ടുണ്ട്, സ്വന്തം ആസ്വാദനം മാത്രമാണ് ലക്ഷ്യം എങ്കിൽ കൂടുതൽ ചിന്തിക്കാതെ കാണാൻ ശ്രമിക്കുക.

Verdict : Good

456. April Story (1998)

Director : Shunji Iwai

Genre : Romance

Rating : 7.2/10

Country : Japan

Duration : 67 Minutes

🔸വലിയ പരിചയം ഒന്നും ഇല്ലാത്ത ഒരു പറ്റം ആളുകളുടെ ഇടയിൽ പെട്ട്, സംസാരിക്കാൻ ഒരു അവസരത്തിനായി കാത്തിരുന്ന് കാത്തിരുന്ന് ഒടുവിൽ അത് ലഭിച്ചപ്പോൾ തൊണ്ട വിറച്ച് നാവ് വിരണ്ട്‍ വിയർത്ത് കുളിച്ച ഒരു അനുഭവം മിക്കവരുടെയും ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കൽ എങ്കിലും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടാവും. ഒരല്പം ആത്മവിശ്വാസം കുറവുള്ള, നാണം കുണുങ്ങികൾ ആയുള്ളവരുടെ കാര്യം ആണെങ്കിൽ പിന്നെ പറയുകയേ വേണ്ട. ഏപ്രിൽ സ്റ്റോറി എന്ന ചിത്രത്തിലെ നായികയും ഈ അനുഭവത്തിലൂടെ കടന്ന് പോവുകയാണ്, അതും തന്റെ ജീവിതത്തിലെ വളരെ നിർണ്ണായകമായ ഒരു ദിവസം, കോളേജിൽ കാലെടുത്ത് വെച്ച ആ ദിവസം.

🔸ട്രാന്സിഷൻ പീരീഡ്‌ അല്ലെങ്കിൽ ഒരു മാറ്റത്തിന്റെ സമയത്താണ് യുസുകി നിറെനോ എന്ന കഥാപാത്രത്തെ നമ്മൾ കണ്ട് മുട്ടുന്നത്, പതിനെട്ട് വയസ്സ് തികഞ്ഞ് പ്രായപൂർത്തി ആയതേ ഉള്ളൂ നിറെനോയ്ക്ക്. തന്റെ സ്‌കൂൾ ജീവിതത്തിന് ശേഷം ടോക്യോയിലെ പ്രമുഖ കൊളെജിൽ ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസം നേടാനായി ഉറ്റവരെയും ഉടയവരെയും വിട്ട് ട്രെയിൻ കേറുന്ന നിറെനോയിൽ നിന്നുമാണ് ചിത്രം ആരംഭിക്കുന്നത്. പ്രായത്തിന്റേതായ പരിചയക്കുറവും പക്വത ഇല്ലായ്മയും മണ്ടത്തരങ്ങളും നിഷ്കളങ്കതയും എല്ലാം അവളിൽ പ്രകടമാണ്, അതാണ് കഥാപാത്രത്തിന്റെ ഭംഗിയും കാഴ്ചക്കാരനോട് ചേർത്ത് നിർത്തുന്ന ഘടകവും.

🔸തന്റെ ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് വേണ്ടി തീർത്തും അപരിചിതമായ ടോക്കിയോ പോലെ ഒരു നഗരം തിരഞ്ഞെടുത്തതിനും, അതിനായി പ്രിയപ്പെട്ടവരെ താൽക്കാലികമായി എങ്കിലും വിട്ട് നിൽക്കുന്നതിനും നിറെനോയ്ക്ക് ചില കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു, ഈ കാരണങ്ങളാണ് ചിത്രത്തിന്റെ തുടർന്നുള്ള ഭാഗങ്ങൾ. സ്വാല്ലോ ടൈൽ ബട്ടർഫ്‌ളൈ പോലെയുള്ള മുൻകാല ചിത്രങ്ങളുമായി തട്ടിച്ച് നോക്കുമ്പോൾ ഏപ്രിൽ സ്റ്റോറി സംവിധായകൻ ശുഞ്ചി ഇവയിയുടെ തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ ഒരു സൃഷ്ടി ആണ്, പൂർണമായും ഒരു കഥാപാത്രത്തിന്റെ വീക്ഷണത്തിലൂടെ വികാരങ്ങൾക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകി മുന്നേറുന്ന ചിത്രം ഒരു വ്യത്യസ്ത അനുഭവം തന്നെയാണ്.

🔸വളരെ ലളിതമായ കഥയാണ് ഏപ്രിൽ സ്റ്റോറിയുടേത്, ഏതൊരു വ്യക്തിയും കണ്ടിരിക്കാനും അറിഞ്ഞിരിക്കാനും കേട്ടിരിക്കാനും സാധ്യതയുള്ള കഥ. ഒരു വരിയിലോ രണ്ട് വരിയിലോ പറഞ്ഞ് തീർക്കാവുന്ന കഥ എന്ന് ഒട്ടും അതിശയോക്തി ഇല്ലാതെ തന്നെ പറയാനാവും, എന്തിരുന്നാലും ലളിതമായ കഥയ്ക്ക് ചിത്രം നൽകുന്ന ട്രീറ്റ്മെന്റ് ആണ് കാണേണ്ടത്, അവിടെ തന്നെയാണ് മികവും. ഒരു മണിക്കൂറിനടുത്ത് ദൈർഖ്യമുള്ള ചിത്രത്തിൽ ഉദ്ദേശം നാല് കഥാപാത്രങ്ങളോട് മാത്രമേ കഥാപാത്രം ഇടപഴക്കുന്നുള്ളൂ എങ്കിൽ പോലും, നല്ലത് എന്ന് പറയാനാവുന്ന എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് ഇവയെല്ലാം ബാക്കി വെക്കുന്നുണ്ട്. ഒരു കഥാപാത്രവും സന്ദര്ഭങ്ങളും അനാവശ്യമോ മുഷിപ്പിക്കലോ ആയി ചിത്രത്തിൽ കാണാൻ കഴിഞ്ഞതുമില്ല.

🔸ചില ഉദ്ദേശങ്ങളോട് കൂടി ടോക്കിയോയിൽ എത്തുന്നിടത്ത് നിന്നും അവസാന രംഗത്തെ ചിരി വരെയുള്ള നായികയുടെ യാത്ര ടകക്കോ മാറ്റ്സു എന്ന നടിയുടെ കഴിവിന് ഉദാഹരണമാണ്, ചിത്രത്തിലെ എല്ലാ രംഗത്തും പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന കഥാപാത്രം ഒരിടത്ത് പോലും മോശമായില്ല എന്നത് ഏപ്രിൽ സ്റ്റോറിക്ക് എത്രമേൽ ഗുണം ചെയ്തിട്ടുണ്ടാവാം എന്ന കാര്യം ആലോചിച്ചാൽ തന്നെ മനസിലാവും. ഇതിനോടൊപ്പം തന്നെ നല്ല സിനിമാട്ടോഗ്രഫിയും, ലളിത സുന്ദരമായ കഥയും, മികച്ച പ്രകടനങ്ങളും എല്ലാം കൂടി ചേരുമ്പോൾ ഏപ്രിൽ സ്റ്റോറി നല്ലൊരു ദൃശ്യാനുഭവം ആയി മാറുകയാണ്. അവസാന രംഗങ്ങളിൽ മാത്രം പ്രേക്ഷകർക്ക് അരങ്ങേറി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സംഭവങ്ങൾ മനസിലാക്കാനായി ചിത്രം വിട്ട് തരുമ്പോൾ ദൈർഖ്യം കുറഞ്ഞ് പോയി എന്ന പരാതി മാത്രം.

Verdict : Very Good

455. Sacred Games (2018)

Director : Anurag Kashyap / Vikramaditya Motwane

Genre : Crime

Rating : 9/10

Season : 1

Episode : 8

Country : India

Duration : 43 - 55 Minutes Per Episode

🔸നെറ്റ്ഫ്ലിക്സ് സ്ട്രീമിങ് എന്നത് ഇന്ന് പലരുടെയും ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായി മാറിയിരിക്കുന്നു, സിനിമ ടിവി സീരീസ് തുടങ്ങി നെറ്റ്ഫ്ലിക്സ് കാഴ്ചക്കാരന്റെ മുന്നിലേക്ക് തുറന്നിടുന്ന ലോകം വളരെ വലുതാണ്, അതും തികച്ചും ഉപഭോക്താവിന് ഉപകാരപ്രദം ആവും വിധം, താല്പര്യങ്ങളോട് ചേർന്ന് നിൽക്കുന്ന കണ്ടന്റുകൾ നെറ്റ്ഫ്ലിക്സിന്റെ പ്രത്യേകത തന്നെയാണ്. ഈ കാരണങ്ങൾ ഒക്കെ കൊണ്ട് തന്നെയാണ് അമേരിക്കയിൽ സ്ട്രീമിങ് തുടങ്ങി വെറും പന്ത്രണ്ട് വർഷം കൊണ്ട് ഇന്ന് കാണുന്ന നിലയിലേക്ക് നെറ്റ്ഫ്ലിക്സ് വളർന്നതും, തങ്ങളുടെ മാർക്കെറ്റ് കൂടുതൽ വിപുലീകരിക്കുന്നതിനും ലോകത്തിന്റെ വിവിധ കോണുകളിൽ അരങ്ങേറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സ്ട്രീമിങ് ബൂം ഇന്ത്യയിൽ ആവിഷ്‌ക്കരിക്കുന്നതിനും വേണ്ടി 2014ലാണ് നെറ്റ്ഫ്ലിക്സ് ഇന്ത്യയിൽ പ്രവർത്തനം ആരംഭിച്ചത്. തങ്ങളുടെ സംസ്കാരത്തോട് ചേർന്ന് നിൽക്കുന്നതും നിലവാരത്തിൽ വിദേശ സംരംഭങ്ങളോട് ചേർന്ന് നിൽക്കുന്നതുമായ ചില സെർവീസുകളാണ് നെറ്റ്ഫ്ലിക്സ് ഇന്ത്യയിൽ ലക്ഷ്യമിട്ടതും, തീരുമാനിച്ച് ഉറപ്പിച്ചതും. ഈ ശ്രമങ്ങളുടെ ആദ്യ പതിപ്പാണ് അനുരാഗ് കശ്യപിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ നവാസുദ്ധീൻ സിദ്ധിക്കി, സൈഫ് അലി ഖാൻ എന്നിവർ കേന്ദ്ര കഥാപാത്രങ്ങളായി എത്തിയ സേക്രഡ് ഗെയിംസ് എന്ന ടിവി സീരീസ്.

🔸ഗെയിം ഓഫ് ത്രോൺസ്, ബ്രെക്കിങ് ബാഡ് തുടങ്ങി ടിവി സീരീസുകളുടെ അവസാന വാക്കായി പൊതുവെ കണക്കാക്കപ്പെടുന്നവയുടെ കൂടെ നിസ്സംശയം ഉൾപ്പെടുത്താവുന്ന നിലവാരത്തിലും പ്രകടനത്തിലും മികവ് പുലർത്തുന്ന ഒന്നാണ് സേക്രഡ് ഗെയിംസ് എന്ന് നിസ്സംശയം പറയാം. കുറ്റകൃത്യങ്ങൾ സമൂഹത്തിന്റെ വിവിധ തട്ടുകളിൽ അതിന്റെ ഭീകര മുഖം പ്രകടമാക്കി തുടങ്ങിയ തൊണ്ണൂറുകളിൽ കുപ്രസിദ്ധി ആർജിച്ച ബോംബെ നഗരത്തിലാണ് കഥ അരങ്ങേറുന്നത്. ചുറ്റുപാടുകളോടും അന്തരീക്ഷത്തിനോടും നീതി പുലർത്തും വിധം അതി മനോഹരമായാണ് സീരീസിലെ ഒരു മണിക്കൂറിനടുത്ത് ദൈർഖ്യമുള്ള എട്ട് എപ്പിസോഡുകളും പുരോഗമിക്കുന്നത്. രണ്ട് വ്യത്യസ്ത കാലഘട്ടങ്ങളിലെ രണ്ട് കഥാപാത്രങ്ങളുടെ കാഴ്ചപ്പാടുകളിലൂടെ പുരോഗമിക്കുന്ന സീരീസ് ഭയപ്പെടുത്തുന്ന യാഥാർഥ്യങ്ങളുടെ നേർ സാക്ഷ്യമാണ്.

🔸നവസുധദ്ധീൻ സിദ്ധിക്കിയുടെ ഗണേഷ് ഗൈട്ടൊണ്ടെ ആണ് സീരീസിന്റെ നട്ടെല്ല്, ഓർക്കാൻ ഇഷ്ട്ടപ്പെടാത്ത ഭൂതകാലത്തിന്റെയും അതിലും വിചിത്രമായ യൗവനത്തിന്റെയും ഉടമയാണ് ഗൈറ്റോണ്ടെ. ചെറു പ്രായത്തിൽ തന്നെ ബോംബെയിൽ എത്തിപ്പെട്ട ഗണേഷിന്റെ വളർച്ച നഗരത്തിലെ ക്രിമിനൽ സിണ്ടിക്കേറ്റിനോടൊപ്പം ചേർത്ത് വായിക്കേണ്ടതാണ്. എന്തിരുന്നാലും സീരീസിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ഈ കഥാപാത്രം ഒരു മരീചിക പോലെയാണ്, ഇങ്ങനെ ഒരാൾ ജീവിച്ചിരിപ്പുള്ളതായി ഒരു രേഖകളിലും കാണാനില്ല. എന്തിരുന്നാലും ചിലരെങ്കിലും ആ വരവ് പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കണം, കാരണം കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ബോംബെ നഗരത്തിൽ ചില സംഭവങ്ങൾ അരങ്ങേറാൻ പോവുന്നുണ്ട് എന്ന സൂചനയോട് കൂടിയാണ് ഗൈട്ടൊണ്ടെയുടെ മടങ്ങി വരവ്.

🔸ഗൈട്ടൊണ്ടെയിൽ നിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തനാണ് സൈഫ് അലിഖാൻ അവതരിപ്പിക്കുന്ന സർതാജ് സിങ്, പോലീസുകാരൻ ആണെങ്കിൽ കൂടിയും പ്രശ്നങ്ങളിൽ നിന്നും ബഹളങ്ങളിൽ നിന്നും മാറി നടക്കാൻ താൽപര്യപ്പെടുന്ന, ആ നഗരവുമായി ഒരു രീതിയിലും ചേർന്ന് നിൽക്കാത്ത ഒരു കഥാപാത്രം ആണ് അയാൾ. അധികാരം ദുർവിനിയോഗം ചെയ്യുന്ന ഉന്നത ഉദ്യോഗസ്ഥർക്കിടയിലും സർതാജ് ഒരു വേറിട്ട ഉദാഹരണം ആണ്, ഈ കാരണങ്ങൾ കൊണ്ട് തന്നെ അയാൾക്ക് സേനയിലും പുറത്തും അധികം സുഹൃത്തുക്കളുമില്ല. ഇവയ്‌ക്കെല്ലാം പുറമെ പരാജയപ്പെട്ട വ്യക്തി ജീവിതവും സർതാജിന്റെ മാത്രം വേദനയാണ്. ഇങ്ങനെ ഒക്കെയാണ് കാര്യങ്ങളുടെ കിടപ്പെങ്കിൽ പോലും കാര്യ ക്ഷമതയിലോ ബുദ്ധിയിലോ സർതാജ് ഒട്ടും പുറകിലല്ല, സേനയിലെ തന്നെ മികച്ച ഓഫിസർമാരിൽ ഒരാളാണ് അയാൾ.

🔸ബോംബെ എന്ന നഗരം അല്ലാതെ മറ്റൊരു രീതിയിലും പ്രത്യക്ഷത്തിൽ ബന്ധം പുലർത്താത്ത ഈ രണ്ട് കഥാപാത്രങ്ങളും ചില കാരണങ്ങളാൽ ഒരു നേർ രേഖയിൽ വന്ന് ചേരുകയാണ്. ഗൈട്ടൊണ്ടെയുടെ കഥയിലേക്ക് സർതാജ് സിങ്ങും, സർതാജിന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഗൈട്ടൊണ്ടെയും കടന്ന് വരുമ്പോൾ വേതാള വിക്രമ കഥ പോലെ മനോഹരമായ ഒന്ന് അവിടെ ആരംഭിക്കുകയാണ്. ഈ രണ്ട് കഥാപാത്രങ്ങൾക്ക് പുറമെ ഓർമയിൽ നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന ഒരുപിടി മികച്ച കഥാപാത്രങ്ങൾ കൂടി സീരീസിൽ വന്ന് പോവുന്നുണ്ട്, ഇവയിൽ തന്നെ രാധിക ആപ്തയുടെ അഞ്ജലി എന്ന കഥാപാത്രം പ്രത്യേക പരാമർശം അർഹിക്കുന്നു. ഒരു മണിക്കൂറിനടുത്ത് ദൈർഖ്യമുള്ള എട്ട് എപ്പിസോഡുകളിൽ ആദ്യ സീസൺ പൂർത്തിയാവുന്ന സേക്രഡ് ഗെയിംസ് ഏതൊരു വ്യക്തിക്കും, പ്രത്യേകിച്ചും മിസ്റ്ററി ക്രൈം വിഭാഗങ്ങൾ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവർക്ക് നല്ലൊരു അനുഭവം ആവും എന്ന കാര്യത്തിൽ ഉറപ്പുണ്ട്. സീരീസിന്റെ രണ്ടാമത്തെ സീസൺ ബോംബെയിലും നെയ്‌റോബിയിലും ആയി ചിത്രീകരണം പുരോഗമിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.

Verdict : Must Watch

454. Vodka Lemon (2003)

Director : Hiner Saleem

Genre : Drama

Rating : 6.8/10

Country : Armenia

Duration : 85 Minutes

🔸പ്രായം അത്യാവശ്യം നന്നായി ബാധിച്ച ഒരു വൃദ്ധനെ കാണിച്ച് കൊണ്ടാണ് വോഡ്ക ലെമൺ എന്ന ചിത്രം ആരംഭിക്കുന്നത്, കട്ടിൽ വിട്ട് എഴുന്നേൽക്കാനോ നടക്കാനോ സാധിക്കാത്ത ടിയാനെ കട്ടിൽ അടക്കം കെട്ടി വലിച്ച് കൊണ്ട് മഞ്ഞ് നിറഞ്ഞ പാതയിലൂടെ ആ ആംബുലൻസ് കടന്ന് വരുന്നിടത്താണ് സിനിമ തുടങ്ങുന്നത്. വൃദ്ധൻ ആള് ചില്ലറക്കാരനല്ല, അത്യാവശ്യം കഴിവുള്ള ഒരു ഫ്ലൂട്ട് വായനക്കാരനാണ്, ആരെങ്കിലും മരിച്ച് കഴിഞ്ഞാൽ ശ്മശാനത്തിൽ വെച്ച് ഫ്ലൂട്ട് വായിക്കുക എന്നത് ചടങ്ങ് ആയതിനാലാണ് വയ്യാതെ കിടക്കുന്ന പുള്ളിയെയും വലിച്ച് കേറ്റി ഈ പരിപാടി നടത്തുന്നത്. മലയാളത്തിലെ ഈ മാ യൗ നൽകിയത് പോലെ നിർവചിക്കാൻ കഴിയാത്ത പ്രത്യേകതരം ഒരു ഫീൽ വോഡ്ക ലെമണും നൽകുന്നുണ്ട്, അത് തന്നെ ആയിരുന്നു ഈ ചിത്രം തുടർന്ന് കാണാനുള്ള പ്രചോദനവും.

🔸ഈ ശ്മശാനത്തിൽ വെച്ചാണ് കഥാനായകൻ ആയ ഹാമോയെ പ്രേക്ഷകൻ ആദ്യമായി കാണുന്നത്. വർധക്യത്തിലേക്ക് കടന്ന് കഴിഞ്ഞ ഹാമോ ജീവിതത്തിൽ തോറ്റ് പോയ ഒരു വ്യക്തിയാണ്, നഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്കുകൾ മാത്രമേ അയാളുടെ കൈവശം ഉള്ളൂ, അത് സാമ്പത്തികം ആയാലും വ്യക്തിപരം ആയാലും ഒന്ന് തന്നെ. എന്തിരുന്നാലും മരണമടഞ്ഞ ഭാര്യയുടെ മുന്നിൽ അയാൾ ഈ കണക്കുകൾ ഒന്നും നിരത്താറില്ല, അവിടെ അയാൾ സന്തോഷവാനാണ്, അവരുടെ ആത്മാവിന് എങ്കിലും സമാധാനം നല്കാനാവണം അവിടെ അയാൾക്ക് പറയാൻ ഉണ്ടാവുക നല്ല കാര്യങ്ങൾ മാത്രമാണ്. ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭത്തിന് മദ്ധ്യേ ആണ് ഹാമോയെ നാം ആദ്യമായി കണ്ട് മുട്ടുന്നത്.

🔸രണ്ട് ആൺമക്കളാണ്‌ ഹാമോയ്ക്ക്, ഒരാൾ അച്ഛന്റെ കൂടെ ഗ്രാമത്തിൽ തന്നെ താമസിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ മറ്റെയാൾ ഫ്രാൻസിലാണ്. ദൈവം സഹായിച്ച് രണ്ട് പേർക്കും അച്ഛന്റെ കാര്യത്തിൽ യാതൊരു ശ്രദ്ധയും ഇല്ല എന്ന് മാത്രമല്ല ജീവിതത്തിൽ പരാജയങ്ങളുമാണ്. ഫ്രാൻസിൽ ഉള്ള ഇളയ മകന്റെ ഫോൺ കോൾ ഒരു നാൾ ഹാമോയെ തേടി വരികയാണ്, വളരെ അത്യാവശ്യം എന്ന അടിസ്ഥാനത്തിൽ അച്ഛന് മകൻ മെയിൽ വഴി കാര്യപ്പെട്ട എന്തോ അയച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നതായിരുന്നു രത്നച്ചുരുക്കം. ഈ മെയിൽ കൈപ്പറ്റാൻ ഹാമോ പോവുന്നതും തുടർന്നുള്ള സംഭവങ്ങളുമാണ് വോഡ്ക ലെമൺ എന്ന ചിത്രത്തിന്റെ പ്രമേയം, കഥ കൂടുതൽ പറഞ്ഞ് മുഷിപ്പിക്കുന്നില്ല.

🔸സോവിയറ്റ് യൂണിയന്റെ തകർച്ചയിൽ നിന്നും കര കയറിയിട്ടില്ലാത്ത ഒരു ഗ്രാമം ആണ് ചിത്രത്തിലേത്. മാനസികമായും ശാരീരികമായും സാമ്പത്തികപരമായി പോലും ഏൽക്കേണ്ടി വന്ന മുറിവുകൾ ഉണങ്ങി തുടങ്ങിയിട്ടില്ല. അന്നന്നത്തെ അന്നം എന്നതിൽ കവിഞ്ഞ് ഭാവി എന്ന വസ്തുതയെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ പോലും പ്രാപ്തരല്ല ആ ഗ്രാമീണർ. ഇത് മുന്നിൽ കണ്ട് ഗ്രാമം വിട്ട് പോയ യുവാക്കൾ ബാക്കി വെച്ചത് കഷ്ടപ്പാടുകൾ മാത്രം സഹിച്ച് ശീലിച്ച ഒരു വൃദ്ധ സമൂഹത്തെയാണ്. ഈ ചിത്രം അവരുടെ കഥയാണ്. ഒന്നര മണിക്കൂറിൽ താഴെ മാത്രം ദൈർഖ്യമുള്ള ചിത്രം ഒരു സ്ഥലത്ത് പോലും മുഷിപ്പിക്കുന്നില്ല എന്നതും വലിയൊരു പ്ലസ് പോയിന്റ് ആണ്.

🔸അർമേനിയ എന്ന രാജ്യത്തെ പറ്റി വലിയ അറിവൊന്നുമില്ല, ഇതിന് മുൻപ് മറ്റൊരു അർമേനിയൻ ചിത്രം കാണാനും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല, അത് എന്ത് തന്നെ ആയാലും മഞ്ഞ് മൂടി കിടക്കുന്ന അർമേനിയൻ ഗ്രാമങ്ങളെ അതിന്റെ പൂർണ ഭംഗിയിൽ തന്നെ ഈ ചിത്രത്തിലൂടെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞു. ലളിതമായ കഥയാണ് ചിത്രത്തിലേത്, അത് ഉൾക്കൊണ്ട് കാണാൻ ശ്രമിച്ചാൽ തീർച്ചയായും നല്ലൊരു അനുഭവം ആവും ഈ ചിത്രം എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമില്ല. ചിത്രത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഒരു കുറിപ്പും മനോഹരമായ ക്ലൈമാക്സ് ഷോട്ട് പ്രതിപാദിക്കാതെ നിർത്താൻ കഴിയും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല, കൂടുതൽ പറയുന്നില്ല കാണാൻ ശ്രമിക്കുക.

Verdict : Good

453. Manto (2018)

Director : Nanditha Das

Genre : Historical

Rating : 7.7/10

Country : India

Duration : 116 Minutes

🔸തന്റെ ഇരുപത്തി രണ്ടാം വയസ്സിൽ ബോംബെയിൽ എത്തിയ ആളാണ് കഥാനായകൻ ആയ സാദത് ഹസൻ മന്റോ, അതും ഇന്ത്യ എന്ന രാജ്യം കടന്ന് പോയ ഏറ്റവും പ്രതിസന്ധി നിറഞ്ഞ ഘട്ടങ്ങളിൽ ഒന്നിൽ, ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണ കാലത്ത്. ബോംബേ എന്ന നഗരം മന്റോ എന്ന വ്യക്തിയിൽ വരുത്തിയ മാറ്റങ്ങൾ ചെറുതല്ല, ജീവിതത്തിന്റെ നിർണായകമായ ഘട്ടത്തിൽ എത്തിപ്പെട്ട മന്റോയെ ഒരു രീതിയിൽ പറഞ്ഞാൽ നഗരം ദത്ത് എടുക്കുക ആയിരുന്നു, അനുഭവങ്ങളെയും സുഹൃത്തുക്കളെയും നൽകി അവന്റെ വളർച്ചയ്ക്ക് കാരണമായത് ബോംബെ എന്ന നഗരം തന്നെയാണ്. ആ നന്ദി ബോംബെയോട് മന്റോ എല്ലാ കാലത്തും പുലർത്തിയിരുന്നു, ഒടുവിൽ ഒരുനാൾ നഗരം വിട്ട് പോവുമ്പോഴും അയാളുടെ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞ് നിൽക്കുന്നത് നഗരത്തോടുള്ള കടം തന്നെയാണ്.

🔸ബോംബെ നഗരത്തിൽ എത്തിപ്പെട്ട മന്റോയെ എന്നും നോവിച്ചിരുന്ന കാഴ്ച തന്റെ മുറിയുടെ ജനാലയുടെ അപ്പുറത്ത് ജീവിച്ച് പോന്ന സ്ത്രീ ശരീരങ്ങളുടേത് ആയിരുന്നു, അത് ജീവിതം ആണ് എന്ന് പറയാൻ ആവുമെങ്കിൽ. ഒരു നേരത്തെ അന്നത്തിനും സമാധാനത്തോട് കൂടിയുള്ള ഉറക്കത്തിനും വേണ്ടി താല്പര്യമില്ലാതെ ആണെങ്കിലും ശരീരം വിൽക്കാൻ തയ്യാറാവുന്ന ഈ അവസ്ഥ മന്റോയെ സ്പർശിച്ചത് പോലെ മറ്റൊന്നിനും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല, അടിച്ചമർത്തൽ ശീലമാക്കിയ ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിന് പോലും. അതിനാൽ തന്നെ മന്റോയുടെ രചനകൾ പറഞ്ഞത് കൂടുതലും ഇത്തരം ജീവിതങ്ങളുടെ, അനുഭവങ്ങളുടെ കഥകളാണ്. ഈ വസ്തുത പലർക്കും അംഗീകരിക്കാൻ പ്രയാസം ആയിരുന്നു, സ്വാഭാവികമായും.

🔸വളർന്ന് വന്ന പശ്ചാത്തലം മാറ്റി വെച്ച് മന്റോ എന്ന വ്യക്തിയെ കുറിച്ച് പറയുക ആണെങ്കിൽ അയാൾ നല്ലൊരു കുടുംബസ്ഥനാണ്, നല്ലൊരു ഭർത്താവും അച്ഛനുമാണ്. എന്തിരുന്നാലും സ്വന്തം കൃതികൾക്കും ആ കഥാപാത്രങ്ങൾക്കും കുടുംബത്തിനോളം തന്നെ പ്രാധാന്യം നൽകുന്ന എഴുത്തുകാരൻ കൂടിയാണ് മന്റോ. ഈ മനോഭാവത്തോട് യോജിച്ച് പോകുവാൻ ഭാര്യ സഫിയയും ശീലിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ വസ്തുതകൾ എല്ലാം മാറ്റി നിർത്തിയാൽ വിമർശനങ്ങളെ നേരിടാൻ കഴിയാത്ത, അതിന് മുന്നിൽ പതറി പോവുന്ന ഒരു വ്യക്തി കൂടിയാണ് മന്റോ. സ്വന്തം കാൽ കീഴിലെ മണ്ണ് ഒലിച്ച് പോവുന്ന സന്ദർഭത്തിലും സ്വന്തം കൃതി നിലവാരം പുലർത്തുന്നില്ല എന്ന വിമർശനത്തിൽ തളർന്ന് പോവുന്ന മന്റോയെ സിനിമയിൽ കാണാനാവും.

🔸സ്വന്തം ജീവിതത്തിലും, ഇന്ത്യാ ചരിത്രത്തിലും വളരെ നിർണ്ണായകമായ ഒരു കാലഘട്ടത്തിലാണ് നമ്മൾ മന്റോയെ കണ്ട് മുട്ടുന്നത്. എഴുത്തുകളിലൂടെ അത്യാവശ്യം പ്രശസ്തി നേടി ഉന്നതിയിലേക്ക് പോയി കൊണ്ടിരുന്ന മന്റോയെ ഇന്ത്യാ വിഭജനത്തോട് ചേർത്ത് നിർത്തിയിരിക്കുക ആണ് ഈ ചിത്രം. ലോക ചരിത്രത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും വലിയ, രക്ത രൂഷിതമായ പലായനം ആയ ഈ സംഭവങ്ങളിൽ മന്റോയുടെയും കുടുംബത്തിന്റെയും ജീവിതങ്ങളും ആടി ഉലയുകയാണ്. തുടർന്ന് അരങ്ങേറുന്ന സംഭവങ്ങളും ഈ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ വിധിയും എല്ലാം ചിത്രം കണ്ട് തന്നെ അറിയുക. മന്റോയുടെ ജീവിതത്തോടൊപ്പം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മികച്ച ചില ചെറുകഥകളും സിനിമയുടെ ഭാഗമായി വരുന്നുണ്ട് എന്നതും ശ്രദ്ധേയമാണ്.

🔸നവാസുദ്ധീൻ സിദ്ധിക്കി എന്ന നടന് വിശേഷണങ്ങൾ ആവശ്യമുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല, കഴിഞ്ഞ നാലഞ്ച് വർഷങ്ങളായി സ്ഥിരതയിലും നിലവാരത്തിലും ഒരു കോംപ്രമൈസും പുലർത്താത്ത അപൂർവം നടന്മാരിൽ ഒരാളാണ് ഇദ്ദേഹം, ഈ ചിത്രവും വ്യത്യസ്തമല്ല. സാദത്ത് ഹസൻ മന്റോ എന്ന എഴുത്തുകാരന്റെ ജീവിതത്തിനും കൃതികൾക്കും ലെഗസിക്കും പ്രാധാന്യം നൽകി കൊണ്ട് ഈ ചിത്രം സൃഷ്ടിച്ചെടുത്ത അണിയറ പ്രവർത്തകരും സംവിധായിക നന്ദിത ദാസും കയ്യടി അർഹിക്കുന്നു. രസിക ദുഗ്ഗൽ, രാജശ്രീ ദേശ്പാണ്ഡെ എന്നിവരുടെ മികച്ച പ്രകടനങ്ങളും എടുത്ത് പറയേണ്ടി ഇരിക്കുന്നു, ഇവർക്കൊപ്പം പരേഷ് റാവൽ, ഋഷി കപൂർ എന്നിവരും ചെറിയ കഥാപാത്രങ്ങളായി വന്ന് പോവുന്നുണ്ട്. ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ ഈ വര്ഷം പുറത്തിറങ്ങിയ നല്ല ഇന്ത്യൻ സിനിമകളുടെ പട്ടികയിൽ ചേർക്കാവുന്ന സിനിമയാണ് മന്റോ, കാണാൻ ശ്രമിക്കുക.

Verdict : Good

452. Creed 2 (2018)

Director : Steven Caple Jr

Genre : Sports

Rating : 8/10

Country : USA

Duration : 117 Minutes

🔸ക്രീഡ് എന്ന ചിത്രത്തിനും റയാൻ കൂഗ്ലെർ എന്ന സംവിധായകനും മൈക്കൽ ജോർദാൻ എന്ന നടനും ലോകത്താകമാനം ഉള്ള റോക്കി സിനിമാ ഫ്രാൻഞ്ചൈസ് ആരാധകർക്ക് ഇടയിലുള്ള സ്ഥാനം ചെറുതല്ല, കാരണം റോക്കി 5 എന്ന അടപടല ദുരന്ത പടത്തിന്റെ റിലീസിന് ശേഷം ചത്തതിന് ഒക്കുമെ എന്ന പരിതാപകരമായ അവസ്ഥയിൽ നിലകൊണ്ടിരുന്ന സീരീസിനെ ഉയർത്തി കൊണ്ടുവന്നത് ഈ ടീമിന്റെ പ്രയത്നം ഒന്ന് കൊണ്ട് മാത്രമാണ്. റോക്കി ബൽബോവ എന്ന ഇതിഹാസ സമാനമായ കഥാപാത്രത്തിനും ക്രീഡ് കൊടുത്ത ഉണർവ് വാക്കുകൾക്ക് അതീതമാണ്, അതിനാൽ തന്നെ മൂന്ന് വർഷം മുൻപ് പുറത്തിറങ്ങിയ ക്രീഡിന് ഒരു രണ്ടാം ഭാഗം വരുന്നു എന്ന വാർത്ത ഒരുപാട് പ്രതീക്ഷയോടെ ആണ് സ്വീകരിച്ചത്, റയാൻ കൂഗ്ലെറിന്റെ വിടവാങ്ങൽ ചില സംശയങ്ങൾ ഉയർത്തിയെങ്കിൽ കൂടിയും ആദ്യ ദിവസം തന്നെ ചിത്രം കാണുന്നതിൽ നിന്നും പിന്മാറാൻ തക്കവണ്ണം മോശമായിരുന്നില്ല പുറത്തിറങ്ങിയ ടീസറും ട്രെയ്ലറും എല്ലാം.

🔸"A Fight Over 30 Years In The Making" എന്ന ടാഗ്‌ലൈനോട് കൂടി പ്രൊമോഷൻ നടത്തിയ ചിത്രം പൂർണമായും ആസ്വദിക്കാൻ ഒരല്പം ചരിത്രം അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് നന്നാവും, പ്രത്യേകിച്ചും റോക്കി 4 എന്ന ചിത്രം ക്രീഡ് രണ്ടാം ഭാഗത്തിന്റെ കഥയിൽ നിർണ്ണായക സാന്നിധ്യമായി മാറുന്നുണ്ട്. കളത്തിൽ വികാരങ്ങൾ പ്രകടിപ്പിക്കാത്ത, എതിരാളികളെ ഇടിച്ച് ഇടുന്ന ഉപകരണം മാത്രമായ ഇവാൻ ഡ്രാഗോയെ റോക്കി ആരാധകർ അത്ര പെട്ടെന്ന് മറക്കാൻ ഇടയില്ല, പ്രത്യേകിച്ചും ഡ്രാഗോയുടെ ഇടിയേറ്റ് മരണത്തിലേക്ക് പോയികൊണ്ടിരുന്ന അപ്പോളോയുടെ മുന്നിൽ വെച്ച് തീർത്തും നിർവികാരനായി "If He Dies, He Dies" പോലെയുള്ള മരണമാസ്സ്‌ ഡയലോഗ് പടച്ച് വിട്ട ടിയാൻ അന്നും ഇന്നും ഒരു പേടി സ്വപ്നം തന്നെയാണ്. പല വഴികളിലൂടെ ഡ്രാഗോയും, ഡ്രാഗോയുടെ മകനും ക്രീഡും റോക്കിയും അപ്പോളോയുടെ ഓർമകളും എല്ലാം ഈ ചിത്രത്തിൽ ഒത്ത് ചേരുകയാണ്.

🔸ആദ്യ ഭാഗത്തെ സംഭവങ്ങൾക്ക് ശേഷം ബോക്സിങ് റിങ്ങിലേക്ക് മടങ്ങി എത്തിയ അഡോണിസ് ക്രീഡ് തുടർ വിജയങ്ങളുമായി ആരാധക ശ്രദ്ധ ഏറ്റുന്നതും, ഈ വിജയങ്ങൾ അയാളെ പഴയ ഇവാൻ ഡ്രാഗോയുടെ മകൻ വിക്ടർ ഡ്രാഗോയുമായുള്ള നേരങ്കത്തിന് തയാറെടുപ്പിക്കുന്നതും തുടർന്നുള്ള സംഭവങ്ങളുമാണ് ചിത്രത്തിന്റെ പ്രമേയം. പുതിയ ചിത്രം ആയതിനാലും, സ്‌പോയ്‌ലർ ഒഴുവാക്കാനുള്ള ആഗ്രഹം കാരണവും, അധികം കഥയെ പറ്റി ധാരണ ഇല്ലാതെ കാണുന്നത് ഈ ചിത്രത്തിന്റെ ആസ്വാദനത്തിന് ഗുണം ചെയ്യും എന്നതിനാലും കഥയിലേക്ക് കടക്കുന്നില്ല. ചിത്രം കണ്ട് കൊണ്ടിരിക്കെ മനസ്സിൽ ഉടലെടുത്ത തോന്നൽ തന്നെയാണ് ഈ ചിത്രത്തെ പറ്റി എടുത്ത് പറയേണ്ടത്, ക്രീഡ് 2 എന്ന ചിത്രം അച്ഛൻ - മകൻ ബന്ധത്തിന് ഊന്നൽ കൊടുക്കുന്ന ഒരു ചിത്രമാണ്. ഈ ഒരു വസ്തുതയെ ചിത്രം പല കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ പല കൈവഴികളിലൂടെ സമീപിക്കുന്നുണ്ട്, ഇവയിൽ എല്ലാം വിജയിക്കുന്നുമുണ്ട്, അതാണ് ചിത്രത്തിന്റെ ശക്തിയും.

🔸തന്റെ വളർച്ചാ കാലഘട്ടത്തിൽ ഇല്ലാതെ പോയ അപ്പോളോയും അഡോനിസും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം, സുഹൃത്തിന്റെ മകൻ എന്നതിൽ കവിഞ്ഞ് സ്വന്തം മകൻ എന്ന രീതിയിൽ അഡോണിസിനെ കാണുന്ന റോക്കി, സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിൽ അമ്പേ പരാജയമായ റോക്കി എന്ന കഥാപാത്രത്തെ ഒരു തവണ കൂടി സ്റ്റാലോൺ അവിസ്മരണീയമാക്കി എന്ന് പറയേണ്ടി ഇരിക്കുന്നു, ഇതിന് പുറമെ അഡോണിസും അയാളുടെ സന്തതിയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം, എല്ലാത്തിനും പുറമെ ഡോൾഫ് ലൻഡ്‌ഗ്രെനിന്റെ ഇവാൻ ഡ്രോഗോയും മകൻ വിക്ടറും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം, ഇവയെല്ലാം ചേർന്നതാണ് ക്രീഡ് 2 എന്ന ചിത്രം, ഇവയ്ക്ക് പുറമെ മറ്റൊരു സബ്പ്ലോട്ട് കൂടി ഉണ്ടെങ്കിലും മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച സ്‌പോയ്‌ലർ പ്രശനം കാരണം ഒഴിവാക്കുന്നു. ഒരു ബോക്സിങ് അല്ലെങ്കിൽ സ്പോർട്സ് ചിത്രത്തിൽ നിന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാവുന്നതിൽ ഏറെ വികാരങ്ങൾക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകുന്നുണ്ട് ക്രീഡ് 2, പ്രത്യേകിച്ചും അഡോണിസിന്റെ കുടുംബവും ഒത്തുള്ള രംഗങ്ങൾ മികച്ചതായിരുന്നു.

🔸വിദേശ ഭാഷാ സിനിമകൾ കണ്ട് തുടങ്ങിയ ആദ്യ നാളുകളിൽ കണ്ടവയാണ് റോക്കി, റാംബോ പോലെയുള്ള സിനിമാ സീരീസുകൾ, അതിനാൽ തന്നെ ഇവയോടുള്ള ഇഷ്ടം പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്തവയാണ്. എന്തിരുന്നാലും ഇതെല്ലാം മാറ്റിവെച്ച് പരിശോധിക്കുക ആണെങ്കിലും ക്രീഡ് 2 എന്ന ചിത്രം നല്ല നിലവാരം പുലർത്തുന്ന ഒന്ന് തന്നെയാണ്, ഉപകരണം പോലെ ഭയം ജനിപ്പിച്ചിരുന്ന ഇവാൻ ഡ്രാഗോയിൽ മനുഷ്യപ്പറ്റുള്ള എന്തെങ്കിലും വികാരം കാണിച്ചത് പഴയ സിനിമകളുടെ ഓർമ വെച്ച് കല്ലുകടി ആയി എന്നത്, തെറ്റ് കണ്ട് പിടിക്കുന്ന മലയാളി സ്വഭാവത്തിനുള്ള ഹോമേജ് ആയിക്കോട്ടെ. ആദ്യ ഭാഗത്തിനോടൊപ്പം ഈ ചിത്രവും നിലവാരത്തിൽ വിമർശകർക്കും, കാത്തിരിപ്പിന് ആരാധകർക്കും ഉള്ള മറുപടി ആണ്. ചിത്രം കാണാൻ തിയേറ്ററിലേക്ക് കടക്കവേ പഴയ 'Gonna Fly Now' ഇട്ട് കേൾപ്പിച്ച ആ റോക്കി ആരാധകനായ മനുഷ്യന് ഇരിക്കട്ടെ ഒരു കുതിരപ്പവൻ.

Verdict : Good

451. The Fallen Idol (1948)

Director : Carol Reed

Genre : Family

Rating : 7.8/10

Country : USA

Duration : 95 Minutes

🔸മഹേഷിന്റെ പ്രതികാരം എന്ന സിനിമയിൽ ക്രിസ്പിൻ എന്ന കഥാപാത്രം പറയുന്ന വളരെ പ്രസക്തമായ ഒരു സംഭാഷണം ഉണ്ട്, അടുത്ത് അറിയുമ്പോഴാണ് ആരാധിക്കുന്ന വിഗ്രഹങ്ങൾ തകർന്നടിയുന്നത് എന്ന് അർഥം വരുന്ന ഒരു സംഭാഷണം. ഈ ഒരു സംഭാഷണമാണ് ദി ഫോളെൻ ഐഡൽ എന്ന കരോൾ റീഡ് ചിത്രത്തിന്റെ അടിത്തറ, ടൈറ്റിൽ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ തന്നെ അത്യാവശ്യം പേരും പെരുമയും ഒക്കെ സ്വന്തമായിരുന്ന ഒരു വ്യക്തിയുടെ, അഥവാ അയാളുടെ വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ പതനവും തുടർന്നുണ്ടാവുന്ന സംഭവ വികാസങ്ങളും എല്ലാമാണ് ഈ ചിത്രത്തിന്റെ പ്രമേയം. എഴുത്ത്കാരൻ ആയ ഗ്രഹാം ഗ്രീനിന്റെ ചെറുകഥയാണ് ഈ സിനിമയ്ക്ക് ആധാരമായി തീർന്നിരിക്കുന്നത്.

🔸ഏഴ് വയസ്സുകാരനായ ഫിലിപ്പെ ആണ് ചിത്രത്തിലെ കേന്ദ്ര കഥാപാത്രം, അവന്റെ കണ്ണുകളിലൂടെ ആണ് കഥ വികസിക്കുന്നത്. ഏകാന്തമായ ബാല്യകാലമാണ് ഫിലിപ്പെയുടേത്, ഉന്നത പദവി വഹിക്കുന്ന അച്ഛനിൽ നിന്നും അകന്ന് ഏറെക്കുറെ ഒറ്റപ്പെട്ട ജീവിതമാണ് അവന്റേത്. ഫിലിപ്പെയ്ക്ക് അടുപ്പം എന്ന് പറയാൻ ഉള്ളത് അച്ഛന്റെ ജോലിക്കാരൻ ആയ ബെയ്ൻസിനോട് മാത്രമാണ്, ഒരു സൂപ്പർഹീറോ പരിവേഷമാണ് ഫിലിപ്പെയ്ക്ക് മുന്നിൽ ബെയ്ൻസിന് ഉള്ളത്. അത്യാവശ്യം പൊങ്ങച്ചവും തള്ളും എല്ലാം ചേർത്ത് വ്യത്യസ്തം ആയൊരു ചിത്രമാണ് ബെയ്ൻസ് തന്നെക്കുറിച്ച് തന്നെ ഫിലിപ്പെയിൽ സൃഷ്ടിച്ച് വെച്ചിരിക്കുന്നത്.

🔸ഈ വീരേതിഹാസങ്ങൾ കേട്ട് വളർന്നത് കൊണ്ടാവണം ഫിലിപ്പെയ്ക്ക് ബെയ്ൻസിനോട് വല്ലാത്തൊരു തരം ആരാധന ആണ്, കേട്ട് വളർന്ന കഥകളിലെ ബെയ്ൻസ് എന്ന നായക കഥാപാത്രത്തിന്റെ ധൈര്യത്തോടും സത്യസന്ധതയോടും തീരുമാനങ്ങളോടുമുള്ള അവന്റെ മതിപ്പ് ഒരു വേള താൻ ഭാവിയിൽ ബെയ്ൻസിനെ പോലെ ആവണം എന്ന ആഗ്രഹത്തിൽ വരെ കൊണ്ട് ചെന്നെത്തിക്കുകയാണ്. എന്നാൽ മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച വീണുടഞ്ഞ ആരാധനാ വിഗ്രഹങ്ങൾ എന്ന വസ്തുത കഥയെ മറ്റൊരു തലത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് പോവുകയാണ്. ഫിലിപ്പേയെ പറഞ്ഞ് പഠിപ്പിച്ച കഥകൾക്ക് അപ്പുറം ബെയ്ൻസ് ജീവിതത്തിൽ അമ്പേ പരാജയപ്പെട്ട് പോയ ഒരു വ്യക്തിയാണ്, വ്യക്തി ജീവിതമായാലും ഔദ്യോഗിക ജീവിതമായാലും അയാളൊരു സീറോ ആണ്.

🔸ഔദ്യോഗിക ജീവിതത്തിൽ ഫിലിപ്പെയുടെ കുടുംബത്തിന്റെ കേവലം ഒരു സഹായി മാത്രമാണ് ബെയ്ൻസ് എങ്കിൽ വ്യക്തി ജീവിതത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ട കുടുംബ ജീവിതത്തിന്റെ ആൾരൂപമാണ്. സന്തോഷം എന്നൊന്ന് ഇല്ലാത്ത പരാജയപ്പെട്ട കുടുംബ ജീവിതത്തിൽ ഒരുവേള അയാൾക്ക് ആശ്വാസം ആയി തീരുന്നത് ഫിലിപ്പേയോടൊത്തുള്ള നിമിഷങ്ങൾ ഒക്കെയാണ്. എന്തിരുന്നാലും ബെയ്ൻസിന്റെ ജീവിതത്തിൽ അരങ്ങേറുന്ന നിർഭാഗ്യകരം എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കേണ്ട ചില സംഭവങ്ങൾ അയാളുടെ വ്യക്തിത്വത്തിനും പ്രവർത്തികൾക്കും മേലെ കരിനിഴൽ വീഴ്ത്തുകയാണ്, അവ ഫിലിപ്പെയിലും ചില ചോദ്യങ്ങളും സംശയങ്ങളും സൃഷ്ടിക്കുമ്പോൾ കഥ അപ്രതീക്ഷിത വഴിത്തിരിവുകളിലേക്ക് കടന്ന് ചെല്ലുകയാണ്.

🔸ഫിലിപ്പെ എന്ന ഏഴ് വയസ്സുകാരന്റെ നിഷ്കളങ്കതയുടെയും അതിന് മേലെ മുതിർന്ന വ്യക്തികളുടെ തെറ്റായ തീരുമാനങ്ങളും മറ്റും വരുത്തുന്ന പ്രത്യാഘാതങ്ങളും ആണ് ചിത്രത്തിന്റെ പ്രമേയം. ദി തേർഡ് മാൻ എന്ന ചിത്രത്തോളം ഇഷ്ടം സംവിധായകൻ കരോൾ റീഡിന് ഫോളെൻ ഐഡലിനോടും ഉണ്ടായിരുന്നതായി പറഞ്ഞ് കേട്ടിട്ടുണ്ട്, എന്തിരുന്നാലും തേർഡ് മാനിനോളം ആരാധക നിരൂപക ശ്രദ്ധ ഈ ചിത്രത്തിന് ലഭിക്കുക ഉണ്ടായില്ല എന്ന കാര്യം നിരാശാജനകം ആണ്. ഒരു ഏഴ് വയസുകാരന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും പറഞ്ഞ് പോവുന്ന സിനിമയ്ക്ക് ചേരും വിധം, ആ ആശയം ഉൾക്കൊണ്ട് കൊണ്ടുള്ള കാമറ വർക്കും എടുത്ത് പറയേണ്ടി ഇരിക്കുന്നു. കൂടുതൽ പറഞ്ഞ് മുഷിപ്പിക്കുന്നില്ല സമയം കിട്ടുമ്പോൾ കാണാൻ ശ്രമിക്കുക, മികച്ചൊരു അനുഭവം തന്നെയാണ് ദി ഫോളെൻ ഐഡൽ.

Verdict : Must Watch

Bernardo Bertolucci

ബെർണാർഡോ ബെർട്ടോലൂച്ചി എന്ന ഇതിഹാസ തുല്യനായ സംവിധായകന്റെ ജീവിതത്തെ രണ്ട് രീതിയിൽ സമീപിക്കാം, ഉത്തരങ്ങളെക്കാൾ ചോദ്യങ്ങൾ ബാക്കി നിർത്തിയ, ഒരു വ്യക്തി എങ്ങിനെ ആവരുത് എന്നതിന് ഉദാഹരണമാവേണ്ട വ്യക്തി ജീവിതവും ഏതൊരു സിനിമാ ആസ്വാദകനും മാതൃക ആക്കാവുന്ന അസൂയ ജനിപ്പിക്കും വിധം സമ്പന്നമായ സിനിമാ ജീവിതവും ചേർന്നതാണ് ബെർട്ടോലൂച്ചി എന്ന വ്യക്തിയുടെ ലെഗസി. വ്യക്തി ജീവിതവും വിവാദങ്ങളും നമ്മുടെ വിഷയം അല്ലാത്തതിനാൽ ബെർട്ടോളുച്ചിയുടെ സിനിമകളിലേക്കും സംഭാവനകളിലേക്കും ശ്രദ്ധ ചെലുത്താം, അറുപതുകളുടെ തുടക്കത്തിൽ ആരംഭിച്ച സിനിമാ ജീവിതത്തിൽ ലൈംഗികതയ്ക്കും വ്യക്തി ബന്ധങ്ങൾക്കും പ്രാധാന്യം നൽകി കൊണ്ടുള്ള ശൈലിയാണ് ബെർട്ടോലൂച്ചി പിന്തുടർന്നത്, ഈ കാലഘട്ടത്തിലെ സ്ഥിരം അമേരിക്കൻ ശൈലികളിൽ വീണ് പോവാതെ തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായി തന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിന് ചേർന്ന രീതിയിലുള്ള ചിത്രങ്ങൾ സൃഷ്ട്ടിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു എന്നിടത്താണ് ബെർട്ടോലൂച്ചി മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തനാവുന്നത്. തന്റെ സിനിമകൾ പ്രേക്ഷകനുമായി സംവദിക്കാനുള്ള തന്റെ ഉപാധിയാണ് എന്ന് ഉറച്ച് വിശ്വസിച്ചിരുന്ന ബെർട്ടോലൂച്ചി അതിനാൽ തന്നെ ആവണം രീതികളിലും ശൈലിയിലും വെള്ളം ചേർക്കലുകൾക്ക് മുതിരാതിരുന്നത്, കൊമേർഷ്യൽ സിനിമകളുടെ ലോകം തനിക്ക് അന്യം ആണെന്ന ബെർണാർഡോയുടെ വാക്കുകളും തിരിച്ചറിവും തന്നെ ആയിരുന്നു മുന്നോട്ട് പോവാനുള്ള പ്രചോദനവും. വ്യക്തി ജീവിതത്തിൽ ആരെയും സുഖിപ്പിക്കാനോ, ഇഷ്ടം പിടിച്ച് പറ്റാനോ ശ്രമിക്കാതിരുന്ന വ്യക്തിയുടെ റിബൽ സ്വഭാവം അതിന്റെ പൂർണതയിൽ സിനിമകളിലും കാണാൻ കഴിയും. ബെർട്ടോലൂച്ചി എന്ന വ്യക്തിയെ പലരും പല രീതിയിൽ വിലയിരുത്തിയേക്കും, എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിനിമകളെ അതൊന്നും ബാധിക്കില്ല, കാലത്തിന് പോലും പഴക്കം ചെലുത്താൻ കഴിയാത്തവയെ കേവലം വിമർശനങ്ങൾക്ക് തളർത്താനാവും എന്ന ചിന്ത പോലും അസംബന്ധമാണ്. അത് എന്ത് തന്നെ ആയാലും തന്റെ യാത്ര പൂർത്തിയാക്കി മടങ്ങിയ ബെർട്ടോളൂച്ചിയുടെ സിനിമകളിലൂടെയുള്ള ഒരു ചെറിയ യാത്രയാണ് ഈ പോസ്റ്റ്.

The Last Emperor (1987)

Genre : Epic

Rating : 7.8/10

Duration : 163 Minutes

ഒരു രാജ്യം മുഴുവൻ തന്റെ ഉത്തരവുകൾക്ക് വേണ്ടി കാത്തിരുന്നിട്ടും അവയെല്ലാം ഒഴിവാക്കി വീട്ടിലേക്ക് മടങ്ങണം എന്ന ആഗ്രഹം മാത്രം പ്രകടിപ്പിച്ച ചൈനയുടെ അവസാന ചക്രവർത്തി ആയ പുയിയുടെ ജീവിതമാണ് ദി ലാസ്റ്റ് എമ്പറർ എന്ന ബെർട്ടോലൂച്ചി ചിത്രം. എല്ലാവിധ സൗഭാഗ്യങ്ങളോടും കൂടി പണത്തിന്റെയും പദവിയുടെയും പ്രതാപത്തിന്റെയും ഇടയിൽ ജനിച്ച് വീണിടത്ത് നിന്നും യുദ്ധ കുറ്റവാളിയിലേക്കും സാധാരണക്കാരനിലേക്കും ഉള്ള വീഴ്ച അല്ലെങ്കിൽ യാത്ര ആണ് ഈ സിനിമയുടെ പ്രമേയം. ചൈന എന്ന രാജ്യം രാഷ്ട്രീയ പരിസ്ഥിതികളിൽ വിപ്ലവകരമായ മാറ്റങ്ങൾ കൈക്കൊണ്ടിരുന്ന കാലയളവിൽ ഇതിലേക്ക് വലിച്ചിഴയ്ക്കപ്പെടുന്ന ഒരു വ്യക്തിയുടെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് കൊണ്ട് കഥ പറഞ്ഞ് പോവുന്ന ചിത്രം ഏതൊരു കാഴ്ചക്കാരനും മികച്ചൊരു അനുഭവം തന്നെ ആയിരിക്കും എന്നുറപ്പ്, അക്കാഡമി അവാർഡ് പോലെ അനവധി പുരസ്‌കാരങ്ങൾ കരസ്ഥമാക്കിയ ഈ ഒരു ചിത്രം മതിയാവും ബെർട്ടോലൂച്ചി എന്ന പ്രതിഭയെ പരിചയപ്പെടുത്താൻ.

Last Tango In Paris (1972)

Genre : Erotic

Rating : 7.1/10

Duration : 129 Minutes

ലാസ്റ്റ് ടാംഗോ ഇൻ പാരീസ് എന്ന ബെർട്ടോലൂച്ചി ചിത്രം പിൽക്കാലത്ത് പ്രശസ്തി ആർജിച്ചത് സിനിമാ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും മൃഗീയമായ റേപ്പ് സീനുകൾ ഉൾപ്പെട്ട ചിത്രം എന്ന നിലയ്ക്കാണ്, സംവിധായകനും നായകനും എതിരെ നായിക തൊടുത്തുവിട്ട ആരോപണങ്ങളും ഈ കുപ്രസിദ്ധി ഏറ്റുന്നതിൽ വലിയ പങ്ക് വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ ഇതിനെല്ലാം അപ്പുറം ലാസ്റ്റ് ടാംഗോ ഇൻ പാരീസ് നല്ലൊരു ചിത്രം ആണ് എന്നതിൽ സംശയത്തിന് സ്ഥാനം ഇല്ല. തന്റെ വാർധക്യ കാലത്തിലേക്ക് കടക്കുന്ന വിഭാര്യനായ പോളിന് ചെറുപ്പക്കാരി ആയ ജീന്നിനോട് തോന്നുന്ന അടുപ്പവും, ഇരുവർക്കും ഇടയിൽ ഉടലെടുക്കുന്ന ബന്ധവും എല്ലാമാണ് ചിത്രത്തിന്റെ പ്രമേയം. ലൈംഗികതയുടെ അതിപ്രസരത്തോട് കൂടിയാണ് ഈ ബന്ധം ബെർട്ടോലൂച്ചി വരച്ചിടുന്നത്, ആയതിനാൽ തന്നെ സിനിമയ്ക്ക് നേരിടേണ്ടി വന്ന വിമർശനങ്ങക്കും ആരോപണങ്ങൾക്കും കയ്യും കണക്കുമില്ല. എന്തിരുന്നാലും ശക്തമായ കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും എല്ലാം ഉൾപ്പെട്ട ചിത്രം കാണാതിരുന്നാൽ നഷ്ടമാവും എന്ന കാര്യത്തിലും എതിരഭിപ്രായമില്ല.

The Conformist (1970)

Genre : Drama

Rating : 8.1/10

Duration : 111 Minutes

ബെർട്ടോലൂച്ചി എന്ന സംവിധായകന്റെ കഴിവ് വിളിച്ചോതുന്ന ചിത്രം ദി ലാസ്റ്റ് എമ്പറർ ആണെങ്കിലും എല്ലാ വശങ്ങളിൽ കൂടിയും പരിശോധിക്കുമ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും മികച്ച സൃഷ്ടി എന്നത് ദി കൺഫെർമിസ്റ്റ് എന്ന ചിത്രം ആണെന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. കഥ തിരക്കഥ അവതരണം പ്രകടനം ഛായാഗ്രാഹണം തുടങ്ങി സർവ മേഘലകളികും ഇത്രയും മികച്ച് നിന്ന മറ്റൊരു ബെർട്ടോലൂച്ചി ചിത്രം കാണിച്ച് തരാനാവില്ല. രഹസ്യ പോലീസ് ആയ മാഴ്‌സെലോ തന്റെ ഭാര്യയോടൊപ്പം ഹണിമൂൺ ചിലവഴിക്കാൻ പാരിസിൽ എത്തുന്നതും, ആ കാലയളവിൽ മറ്റൊരു ദൗത്യം അദ്ദേഹം കയ്യാളുന്നതും തുടർന്ന് അരങ്ങേറുന്ന സംഭവങ്ങളും എല്ലാമാണ് ചിത്രത്തിന്റെ പ്രമേയം. യുദ്ധാനന്തര ഇറ്റാലിയൻ സിനിമാ ഇൻഡസ്ട്രിയുടെ ഉയർച്ചയിൽ കൺഫെർമിസ്റ്റിന്റെ പങ്ക് ചെറുതല്ല, ലോകോത്തര സിനിമകളോട് കിട പിടിക്കുന്നത് എന്ന രീതിയിൽ പുറത്തിറങ്ങിയ ആദ്യ ഇറ്റാലിയൻ ചിത്രങ്ങളിൽ ഒന്നായി വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന കൺഫെർമിസ്റ്റ് തീർച്ചയായും കണ്ടിരിക്കേണ്ട ചിത്രങ്ങളിൽ ഒന്നാണ്.

1900 (1976)

Genre : Epic

Rating : 7.7/10

Duration : 317 Minutes

ഇഷ്ട നായകനായ റോബർട്ട് ഡി നീറോ ബെർണാർഡോ ബെർട്ടോലൂച്ചിയോടൊപ്പം ഒന്നിച്ച ചിത്രം, സംവിധായകന്റെ ഏറ്റവും ദൈർഘ്യമേറിയ ചിത്രം തുടങ്ങി 1900 എന്ന ചിത്രം കാണാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഘടകങ്ങൾ അനവധി ആയിരുന്നു. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭത്തിൽ ഇറ്റലിയിലെ ഗ്രാമ പ്രദേശങ്ങളിൽ നിന്നും കടന്ന് വന്ന രണ്ട് സുഹൃത്തുക്കളുടെ ജീവിതവും അതിൽ അരങ്ങേറുന്ന സംഭവങ്ങളും അതിനാൽ ഉണ്ടാവുന്ന പ്രത്യാഘാതങ്ങളും എല്ലാമാണ് ഈ ബെർട്ടോലൂച്ചി ചിത്രം പറയുന്നത്, ഈ കഥയ്ക്കിടയിൽ അൻപത് വർഷങ്ങളോളം നീണ്ട് നിൽക്കുന്ന ഇറ്റാലിയൻ ചരിത്രവും, തൊഴിലാളി സമരങ്ങളും, കമ്മ്യുണിസത്തിന്റെ വരവും, മഹായുദ്ധങ്ങളും എല്ലാം ഭാഗമായി മാറുന്നുണ്ട്. രണ്ട് ഭാഗങ്ങളായി പുറത്തിറങ്ങിയ ചിത്രത്തിന്റെ ദൈർഘ്യം ഒരു പ്രശനമായി അനുഭവപ്പെട്ടേക്കാം എങ്കിലും ഒഴിവാക്കാൻ പാടില്ലാത്തത് എന്ന നിർദ്ദേശമാണ് ഈ ചിത്രത്തെ കുറിച്ചും നൽകാൻ ഉള്ളത്.

The Dreamers (2003)

Genre : Romance

Rating : 7.2/10

Duration : 116 Minutes

ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ പുറത്തിറങ്ങിയ ഏറ്റവും മികച്ച ബെർട്ടോലൂച്ചി ചിത്രം എന്ന് ദി ഡ്രീമേഴ്സിനെ വിശേഷിപ്പിക്കാം. പഠന സംബന്ധമായ ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഫ്രാൻ‌സിൽ എത്തുന്ന മാത്യു എന്ന യുവാവ് തിയോ, ഇസബെൽ എന്നീ സഹോദരീ സഹോദരന്മാരെ പരിചയപ്പെടുന്നതും, അവരുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാവുന്നതും, തുടർന്ന് ഈ മൂവർ സംഘത്തിന്റെ ജീവിതത്തിൽ അരങ്ങേറുന്ന സംഭവങ്ങളും എല്ലാമാണ് ഈ ചിത്രത്തിന്റെ പ്രമേയം. ഈ കഥയുടെ ചുവട് പിടിച്ച് മാവോയിസം, വിദ്യാർത്ഥി പ്രക്ഷോഭം, ലൈംഗികത തുടങ്ങിയ വിഷയങ്ങളും ബെർട്ടോലൂച്ചി പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. ഈ വിഷയങ്ങൾ വന്ന് പോവുന്നുണ്ടെങ്കിലും ചിത്രം അവസാനിക്കുമ്പോൾ പ്രേക്ഷകന്റെ ഓർമയിൽ നിൽക്കുക ഇവ ഗ്രീൻ എന്ന പേരും ബെർട്ടോലൂച്ചി മുന്നോട്ട് വെയ്ക്കുന്ന സെക്ഷ്വൽ ലിബർട്ടി എന്ന വികാരവും മാത്രമാവും.

ഈ സിനിമകൾക്ക് പുറമെ Little Budha (1994), La Luna (1979), The Sheltering Sky (1990), The Tragedy Of A Ridiculous Man (1982), Before The Revolution (1964) എന്നിവയും ബെർട്ടോളൂച്ചിയുടെ നല്ല സിനിമകളാണ്.